“อัษฎางค์” สุดเอือมพวกด้อยค่าปท. ยกเคส “ลิซ่า” ชี้ให้เห็นเด็กไทยโดนปั่นหัวหนัก

การที่ประเทศชาติจะดีหรือไม่ดี จะมีความทันสมัยหรือล้าหลัง ไม่ได้ขึ้นอยู่กับนักกการเมืองและข้าราชการเท่านั้น แต่ขึ้นอยู่กับประชาชน ซึ่งก็คือตัวเราเองทุกคนด้วย เพราะเราเลือกเขาเข้าไปทำงานแทนเรา

เราขาดความรู้ ขาดปัญญา ขาดสติ จึงถูกนักการเมืองชั่วๆ หลอกให้ได้นักการเมืองที่เก่งแต่ปากเข้าไปบริหารประเทศ

เขาด้อยค่าประเทศ ด้อยค่าความเป็นไทย ด้อยค่าจารีตประเพณีวัฒนธรรมความเป็นอยู่ของเรา เท่ากับเขาดูถูกตัวเราและตัวเขาเอง เพราะเขาก็คือคนไทยคนหนึ่งเหมือนเรา

ไม่ใช่แค่ประเทศไทยที่มีค่านิยม “เต้นกินรำกิน” ทั่วโลกก็เคยมีค่านิยมเดียวกันนี้มาก่อนเหมือนกัน ความหมายหนึ่งของคำว่า เต้นกินรำกิน คือ ความไม่มั่นคงของอาชีพ จึงเกิดความเป็นห่วงของพ่อแม่ผู้ปกครองว่า เป็นอาชีพที่มีอายุสั้น โดยจะสามารถประกอบอาชีพนี้ได้แค่ช่วงหนึ่งของชีวิตเท่านั้น

นอกจากนี้ยังหมายถึง การถูกด้อยค่าว่าเป็นอาชีพที่ให้บริการหรือให้ความสำราญกับผู้คน ซึ่งสวนทางกับค่านิยมของการเป็นเจ้าคนนายคนในอดีต โดยค่านิยมเหล่านี้มีเหมือนกันทั้งโลก แต่มันค่อยๆ เปลี่ยนไปตามกาลเวลา ขึ้นอยู่ว่าใครเปลี่ยนก่อนหลังเท่านั้น เมืองไทยเปลี่ยนไปนานแสนนานกว่าครึ่งศตวรรษแล้ว

50 ปีที่แล้วตอนผมยังเป็นเด็ก พ่อแม่ผู้ปกครองล้วนสนับให้ลูกหลานให้เรียนดนตรี ร้องเพลง เต้นรำกันแล้ว ดูลิซ่าที่ประสบความสำเร็จบนเส้นทางนี้ก็เพราะพ่อแม่สนับสนุนมาตั้งแต่อายุน้อยๆ หรือครอบครัวอื่นๆ ก็เช่นกัน แม้แต่ครอบครัวเศรษฐีก็สนับสนุนให้ลูกหลานเรียนดนตรี ร้องเพลง เต้นรำกันทั้งนั้น แต่เด็กยุคปัจจุบันถูกนักกการเมืองเป่าหู ล้างสมองว่าเมืองไทยมีค่านิยมดูถูกอาชีพเต้นกินรำกิน เด็กยุคปัจจุบันบางคนถึงยังย้อนเอาค่านิยมเมื่อศตวรรษก่อนมาด้อยค่าประเทศตัวเองอยู่