ชีวิตเด็กบ้านนอก สู่ “รองผู้การปอท.” เรียนจบสวนกุหลาบ สอบเป็นตำรวจ เพราะพ่อแม่เคยถูกโกง

“รองโฟ๊ก” บอกด้วยว่า มีความรู้สึกรักในอาชีพตำรวจมากๆ และอาชีพตำรวจก็มีหลายหน้างาน ซึ่งเป็นโอกาสดีที่ได้เข้าไปปฎิบัติทุกหน้าที่เพื่อให้เกิดการเรียนรู้ เมื่อวันหนึ่งเราโตขึ้นไประดับบริหารเราจะได้รู้ทุกหน้างานของตำรวจ ย้อนไปหลังเรียนจบจากโรงเรียนเตรียมทหารรุ่นที่ 39 และโรงเรียนนายร้อยตำรวจ รุ่นที่ 55 สิ่งที่เราบอกกับตัวเองอยู่เสมอคือ เราจะเป็นตำรวจที่ดี จะเป็นตำรวจโดยสมบูรณ์แบบ เพราะพี่เชื่อในกฎแห่งกรรม

“พี่เคยกลับมาย้อนคิดว่า ชีวิตพี่ทำไมถึงมาเรียน “โรงเรียนสวนกุหลาบ” ทำไมถึงมาเป็นนักเรียนโรงเรียนนายร้อยตำรวจ ชีวิตเราถูกกำหนดจากใครรึเปล่า หรือมันพรหมลิขิต หรืออะไร ย้อนกลับไปเมื่อวันนึงที่พี่จบชั้น ป.6 ก็ยังไม่รู้เลยว่าจะไปต่อมัธยมศึกษาที่ไหน ปรากฎว่า เพื่อนของแม่แนะนำให้ไปสอบโรงเรียนสวนกุหลาบ ที่เป็นโรงเรียนชายอันดับต้นๆของประเทศ ที่กรุงเทพ จากนั้นแม่ก็มาบอกให้พี่ไปสอบ พี่ก็ยินดีไปสอบตามนั้น เพราะพี่จำอยู่เสมอว่า สิ่งที่พ่อกับแม่จะให้พี่ได้นั่นก็คือการศึกษาที่ดี พี่ก็มีหน้าที่ตั้งใจเรียน เดินทางจากบ้านนอก เดินทางเข้ากรุงเทพมาอยู่กับญาติ เพื่อเรียนกวดวิชา สมัยก่อนไม่มีเครื่องมือสื่อสารใดๆ นั่งรถเมล์ยังหลัง พี่แค่จัดเบอร์มือถือที่บ้านที่สระแก้วใส่กระดาษพกติดตัวไว้ และพี่ก็สอบเข้าโรงเรียนสวนกุหลาบได้ เป็นรุ่นที่ 115 “

“รองโฟ๊ก” เล่าต่อว่า เมื่อเรียนจบชั้นมัธยมที่6 ตั้งใจอยากจะเรียนคณะเศรษฐศาสตร์ ขณะกำลังเตรียมตัวจะเอนทรานซ์ ปรากฎว่าวันนึงเพื่อนมาชวนพี่สอบเข้าโรงเรียนเตรียมทหาร (เพื่อจะไปต่อเหล่าตำรวจ) ครั้งนั้นก็ย้อนกลับไปคิดถึงเหตุการณ์ในวัยเด็ก ครั้งที่ครอบครัวถูกโกงเงินจากการค้าขายไปหลายแสนบาท ที่บ้านเราก็พยายามไปขอความช่วยเหลือตำรวจ แต่ไม่ได้รับการช่วยเหลือ มันไม่ได้มีผลรับที่ดีเรื่องคดีของเรา เมื่อเพื่อนชวนมาสอบเข้าเตรียมทหารก็เลยตัดสินใจทิ้งความฝันของตัวเองที่จะเรียนคณะเศรษฐศาสตร์ สุดท้ายก็สอบติดโรงเรียนเตรียมทหารและเลือกเหล่าตำรวจ จบ นรต.55

“คนเราเลือกเกิดไม่ได้ ถ้าเลือกเกิดได้ใครๆก็อยากเกิดมาสบาย แต่การเลือกเกิดไม่ได้ไม่ใช่ข้อแม้ในชีวิต ทุกอย่างมันอยู่ที่ตัวเรา อย่าง “สตีฟ จ็อบส์” คอนดังระดับโลก เกิดมาในครอบครัวที่ลำบากมาก พ่อแม่ไม่พร้อมเลี้ยง ต้องไปอยู่ในครอบครัวอื่นที่เข้ามาอุปการะ แต่เค้าก็ประสบความสำเร็จจนคนรู้จักทั่วโลกรู้จัก ข้อคิดหลายสิ่งที่ “สตีฟ จ็อบส์” พูดสามารถสร้างแง่คิดให้พี่ได้มากมาย โดยเฉพาะประโยคที่ว่า “กลไกที่ดีที่สุดในโลกใบนี้คือความตาย เพราะฉะนั้นไม่มีใครที่จะไม่ตาย และเมื่อรู้ว่าตัวเองกำลังจะตายเวลาที่มีอยู่จะทำอะไร“

“รองโฟ๊ก” กล่าวบนเวทีด้วยว่า การจะเกิดเป็นมนุษย์ มันไม่ง่าย และการอยู่เป็นมนุษย์ ก็ไม่ง่ายเหมือนกัน เพราะเรามีเวลาจำกัดในการอยู่ ถึงได้บอกว่าทำไมถึงต้องนับเวลาถอยหลังวันรับราชการตำรวจ เมื่อถึงวันเกษียณ เราไม่รู้ว่าเราจะเกษียณตอนยศอะไร แต่สิ่งที่หวังคือ ถ้าเอ่ยชื่อเราแล้ว คนในองค์กรต้องยอมรับและรู้จัก สำหรับการมาพูดคุยกับน้องๆ ครั้งนี้ถือเป็นครั้งแรกที่ได้พูดเปิดประสบการณ์ เพราะส่วนใหญ่พี่จะถูกเชิญไปในฐานะอาจารย์บ้าง วิทยาการเกี่ยวกับกฎหมาย หรืองานสืบสวนบ้าง ทุกครั้งที่ไปสอนน้องๆตำรวจ เราจะมีคำถาม ถามน้องๆว่า “ใครมีความหวังอยากเป็น ผบ.ตร. บ้าง ?” เชื่อมั้ยว่า ไม่มีใครยกมือเลย แต่ก็เชื่อว่ามีคนหวังอยากจะเป็น แค่ไม่กล้าแสดงออก อยากให้ทุกคนลองหยุดคิดดูว่า การที่เราเกิดมา โตมาได้เรียนอยู่ในมหาลัยแห่งนี้เราค้นพบตัวเองหรือยังว่าเราอยากจะเป็นอะไร สิ่งนั้นคือโจทย์ ที่จะสร้างโอกาสให้กับตัวเอง

“แม่พี่ที่เรียนจบแค่ ป.4. ได้สอนพี่ 1 ประโยค และพี่ได้เอามาแตกความคิดต่อ แม่พี่สอนพี่ว่า รู้จักคนหนึ่งคน ดีกว่ารู้จัก 1,000 คนที่ไม่จริงใจ สอบคล้องกับสุภาษิตไทยที่ว่า “คบคนพาลพาไปหาผิด คบบัณฑิตพาไปหาผล” ความสำเร็จที่ยิ่งใหญ่ เกิดจากการให้โอการ ดังนั้นการให้โอกาสตัวเองจึงสำคัญที่สุด ทุกวันนี้พี่เป็นคนที่คิดและพูดกับตัวเองในเชิงบวก และสร้างความมั่นใจให้กับตัวเอง บางทีพี่ได้รับงานใหม่ๆมาโดยที่เราไม่เคยมีประสบการณ์เรื่องนั้นเลย สิ่งแรกที่คิดคือ เราจะมีโอกาสได้แสดงฝีมือ แต่ถ้าเราคิดลบตั้งแต่ต้นว่า งานนี้ไม่เคยทำ เราไม่เอา เท่ากับเราตัดโอกาส”