“ธนาธร” ปลุกใจนศ. “งานพบเพื่อนใหม่มธ.” ฝันอยากเห็นประเทศพัฒนาได้ดีกว่านี้ ทนไม่ได้มีแต่ความเหลื่อมล้ำ อยุติธรรม

บรรยากาศการใช้ชีวิตของตนในมหาวิทยาลัยให้น้ำหนักไปกับเพื่อนและกิจกรรมทางสังคมเป็นส่วนใหญ่ แต่ให้น้ำหนักกับการศึกษาน้อยมาก ผ่านเวลามา 20 กว่าปีเมื่อมองย้อนกลับไปแล้วตนก็ได้ข้อคิดกับตัวเองว่าการแสวงหาความเป็นเลิศทางวิชาการพร้อมกับการทำกิจกรรมร่วมกันเป็นไปได้ ไม่ต้องเลือกอย่างใดอย่างหนึ่ง มองย้อนไปก็เสียดายมากว่าวันนั้นถ้าตนตั้งใจเรียนกว่านี้ วันนี้จะทำงานได้ดีกว่านี้

ธนาธรกล่าวต่อไปว่าทุกคนในฐานะปัจเจกมีพลังและศักยภาพที่จะสร้างสรรค์โลกที่ดีและน่าอยู่กว่านี้อยู่ในตัวเราทุกคน ไม่ว่าจะเป็นนักศึกษาหรือใครก็มีศักยภาพนั้นอยู่ ตอนที่ตนเริ่มเข้ามาทำงาน อมธ. ตนไม่มีแม้กระทั่งทักษะในการพูดที่สาธารณะ เป็นเด็กค่าเฉลี่ยที่แค่พอทำได้ตามค่าเฉลี่ยในทุกเรื่อง แต่พอได้เริ่มมาทำกิจกรรมก็ได้เปิดโลกทัศน์ตัวเองออก สร้างเสริมศักยภาพในตัวเรา จนติดตัวเรามาเอาไปใช้ในงานทั้งด้านธุรกิจและงานด้านสังคมจนถึงทุกวันนี้ ไม่ว่าบทบาทไหนเราทุกคนต่างมีพลังและศักยภาพในการส่งโลกที่ดีกว่านี้ให้กับคนรุ่นต่อไปได้

ก่อนเข้าธรรมศาสตร์โลกของตนแคบมาก แค่ 20 ตารางกิโลเมตรรอบ ถ.สุขุมวิท เพชรบุรี พระรามสี่ พญาไท จนกระทั่งได้ไปค่ายอาสาพัฒนาชนบทครั้งแรก ตนตกใจมากว่าทำไมสังคมไทยอนุญาตให้มีความเหลื่อมล้ำขนาดนี้ ไม่เคยเห็นมาก่อน ทำให้ตนได้ตระหนักว่ายังมีความอยุติธรรมอยู่มากขนาดไหน จากจุดนั้นตนถึงเริ่มตั้งคำถามกับระบบระเบียบสังคม ว่าเรายังมีทางเลือกอื่นหรือไม่ในการพัฒนาประเทศที่ดีกว่านี้

ในช่วงท้ายของการบรรยาย ธนาธรได้ฝากข้อคิดถึงการใช้ชีวิตในรั้วมหาวิทยาลัย โดยระบุว่าในช่วงชีวิตของการเป็นนักศึกษานี้ ตนแนะนำให้ทุกคนออกไปทำสิ่งที่ไม่เคยทำ เดินทางไปที่ที่ไม่เคยไป อ่านหนังสือเล่มที่ไม่เคยอ่าน คบเพื่อนต่างเพศ ต่างวัย ต่างเชื้อชาติ ต่างศาสนา ต่างศรัทธา ไม่มีอะไรทำก็ไปเที่ยวบ้านเพื่อนที่ต่างจังหวัด ไปดูวิถีชีวิตของเขาว่าเติบโตมาต่างจากเราอย่างไร