นางพิมลวรรณ ยืนยันว่า สภาพภายในบ้าน ตอนที่ครูปรีชามาติดต่อขอเช่านั้น ตนได้บอกกับครูปรีชาไว้ว่า ขอแบ่งห้องไว้ 1 ห้อง เพื่อไว้เก็บทรัพย์สินของตนเองที่ไม่ได้ขนออกไป โดยตนได้เก็บห้องดังกล่าวไว้สำหรับใช้เก็บเสื้อผ้า จานชาม พัดลม และข้าวของเครื่องใช้ต่าง ๆ โดยตนได้ล็อคกุญแจเอาไว้อย่างดี แต่ปรากฏว่า เมื่อครูปรีชาย้ายออกไป ห้องดังกล่าวกลับถูกงัดประตูจนพัง และข้าวของที่อยู่ภายในห้องก็ถูกขนออกไปจนหมด

ที่ผ่านมา ตนพยายามติดต่อเพื่อขอพูดคุยกับครูปรีชา ถึงความเสียหายที่เกิดขึ้นกับตัวบ้านและเรื่องของค่าไฟที่ค้างอยู่ แต่ครูปรีชาก็บ่ายเบี่ยงมาตลอด จนตนเองตัดสินใจเดินทางไปแจ้งความลงบันทึกประจำวันไว้ที่ สภ.เมืองกาญจนบุรี ทางตำรวจได้พยายามขอให้ครูปรีชามาพูดคุยตกลงกับตนที่โรงพัก แต่ก็ไม่ยอมมาอ้างติดธุระต่าง ๆ ทำให้ตนเครียดไม่รู้จะหาทางออกกับปัญหาที่เกิดขึ้นอย่างไร จึงตัดสินใจนำเรื่องดังกล่าวมาร้องสื่อมวลชน เพื่้อให้ครูปรีชาออกมารับผิดชอบกับสิ่งที่เกิดขึ้่น

ตอนที่ให้ครูปรีชาเช่าบ้านหลังดังกล่าว ไปเปิดเป็นร้านอาหารนั้น ยอมให้เช่าด้วยความไว้ใจ เพราะครูปรีชาพูดกับตนด้วยคำว่าเพื่อนทุกคำ และรับปากว่าจะดูแลบ้านของตนอย่างดี แต่สุดท้าย กลับเหมือนกันฝากแมวไว้กับปลาย่าง บ้านพังเสียหาย ครูปรีชาก็ไม่เคยออกมารับผิดชอบใด ๆ จึงอยากเรียกร้องให้ครูปรีชา ออกมารับผิดชอบกับความเสียหายที่เกิดขึ้นและมาเจรจาตกลงให้เรียบร้อยด้วย

ขณะเดียวกัน ผู้สื่อข่าวได้พยายามติดต่อหาครูปรีชา โดยครูปรีชา อ้างว่า ไม่อยู่ในพื้นที่ เนื่องจากกำลังเดินทางไปติดต่อธุระที่กรุงเทพฯ เมื่อผู้สื่อข่าวสอบถามถึงประเด็นดังกล่าว ทางครูปรีชายอมรับว่า ได้มีการเช่าบ้านหลังดังกล่าวกับนางพิมลวรรณจริง แต่ตนเองไม่ได้ขโมยเอาทรัพย์สินของนางพิมลวรรณที่อยู่ในห้องดังกล่าวไป อย่างที่ถูกกล่าวอ้าง อีกทั้งในสัญญาเช่าบ้านก็ไม่ได้มีระบุไว้ว่านางพิมลวรรณ เก็บรักษาทรัพย์สินรายการใด ๆ เอาไว้ในห้องดังกล่าว

ส่วนเรื่องของสภาพบ้านที่ชำรุดทรุดโทรมนั้น ครูปรีชายืนยันว่า ที่ผ่านมามีการซ่อมแซมมาอย่างต่อเนื่อง แต่อยู่อาศัยมานานบ้านก็ต้องทรุดโทรมไปตามกาลเวลา ส่วนที่ไม่ยอมถมบ่อปลานั้น ก็เป็นเพราะ นางพิมลวรรณนำกุญแจมาล็อคประตูบ้าน จนตนไม่สามารถเข้าไปดำเนินการใด ๆ ได้ ครูปรีชายังยืนยันอีกว่า ไม่ได้ทำผิดสัญญาเช่าใด ๆ และหากนางพิมลวรรณ จะแจ้งความดำเนินคดีกับตน ตนเองก็พร้อมต่อสู้คดีในชั้นศาล และจะฟ้องกลับ นางพิมลวรรณด้วย