โซเชียลสวนเจ็บ ผู้รับเหมาข่าว-นักการเมือง รู้จัก "น้องข้าวปุ้น" แค่ไหน สนุกปากเล่าไม่รู้จริงที่มาไข่ต้มครึ่งใบ

จากกรณีที่นายวิโรจน์ ลักขณาอดิศร ผู้สมัคร ส.ส.บัญชีรายชื่อ พรรคก้าวไกล ได้โพสต์ภาพพร้อมข้อความบนเพจเฟซบุ๊ก Wiroj Lakkhanaadisorn – วิโรจน์ ลักขณาอดิศร กล่าวถึงแบบเรียนของเด็กวิชาภาษาไทยชั้น ป.5 ระบุว่า เราควรปล่อยให้เด็กไทยยอมรับสภาพ การกินข้าวเปล่าคลุกน้ำปลาบี้ไข่ จริง ๆ หรือ? มีคนส่งเนื้อหาในหนังสือเล่มหนึ่งมาให้ผมอ่าน น่าจะเป็นหนังสือที่ชื่อว่า “ชีวิตมีค่า ภาษาพาที ชั้น ป.5 บทที่ 9” ผมอ่านแล้วผมรู้สึกไม่เห็นด้วยอย่างมาก เพราะลำพังการปล่อยให้เด็กกินข้าวกับผัดผักบุ้งและไข่ต้มหนึ่งซีก โภชนาการเพียงเท่านี้ ก็ไม่เพียงพอต่อการเสริมสร้างพัฒนาการให้กับเด็ก ๆ อยู่แล้ว

รวมทั้งมีการพาดพิง ถึงการบริหารงานของรัฐบาล ที่ระบุว่า งบประมาณของกระทรวงกลาโหมที่เพิ่มขึ้นมาเรื่อย ๆ จากปี 2547 ที่ 78,000 ล้านบาท จนปัจจุบันแตะระดับ 2 แสนล้านบาทต่อปี ประชาชนตอบไม่ได้เลยว่า ประชาชนได้รับความเป็นอยู่ที่ดีขึ้นอย่างไร เด็ก ๆ ที่เป็นอนาคตของชาติ ได้รับการดูแลเอาใจใส่จากรัฐบาลเพิ่มขึ้นในแง่ไหนบ้าง ประชาชนต้องการ “อาชีพ” ต้องการ “อาหาร” เลิกผลาญซื้อ “อาวุธ” ได้แล้วครับ

งานนี้ทำเอาชาวโซเชียลเดือด พากันคอมเมนต์วิพากษ์วิจารณ์ รวมทั้งเพจเฟซบุ๊ก ซึ่งต้องพิสูจน์ ได้โพสต์ข้อความชี้แจง ระบุว่า 21 เม.ย. 66 ทวิตเตอร์ วิโรจน์ ก้าวไกล โพสต์ ภาพหนังสือเรียนภาษาพาทีป.5 บทที่ 9 ชีวิตมีค่า “แค่หน้าสุดท้าย” พร้อมโพสต์ข้อความโดยสรุปย่อว่า

“ให้เด็ก ยอมจำนนต่อโชคชะตา ยอมรับสภาพกับการกิน “ข้าวเปล่าคลุกน้ำปลา หรือข้าวคลุกน้ำผัดผักบุ้ง เด็กๆ ต้องการอาหาร รัฐบาลต้องเลิกผลาญซื้ออาวุธ ได้แล้วครับ ”

#ตรวจสอบ

1. เป็นหนังสือเรียน ภาษาพาที ป.5 บทที่ 9 “ชีวิตมีค่า” ตามหลักสูตร ปี 2551

2. “ข้าวปุ้น ” เป็น เด็กบ้านรับเลี้ยงเด็กกำพร้า ใช้ชีวิตอย่างรู้คุณค่า ของการมีชีวิต ตั้งใจเรียนสูง ๆ จะได้กลับมาช่วยครอบครัว

3. “ใยบัว” เป็นลูกคนมีฐานะ อยากได้มือถือรุ่นใหม่ แต่ที่บ้านไม่ซื้อให้ เลยอยากตาย

4. “ข้าวปุ้น ”เลยชวน “ใยบัว” มาที่บ้านเลี้ยงเด็กกำพร้า ให้เรียนรู้การใช้ชีวิต หาผัก สวนครัว อย่างผักบุ้งมาทำกับข้าวกิน เพื่อให้เห็นว่า ความสุข ไม่เกี่ยวกับ สิ่งของนอกกายอย่าง มือถือ

5. ว่าง่าย ๆ สรุป บทเรียนนี้ต้องการสอน ว่า “ชีวิตมีค่า” ไม่ยึดติดกับ ความสุข จากสิ่งของนอกกาย

นอกจากนี้ยังปรากฎภาพผู้ประกาศข่าวช่องดัง โพสต์ภาพเมนูข้าวเปล่าคลุกน้ำปลาบี้ไข่ จนทำให้เกิดการวิพากษ์วิจารณ์ในหลาย ๆ แง่มุมด้วย

ข่าวที่น่าสนใจ

ล่าสุดในเพจเฟซบุ๊ก ไร่เอกเขนก ได้แสดงความคิดเห็นต่อประเด็นดังกล่าว โดยระบุว่า “ไข่ครึ่งใบหรือหัวใจเกลียดชัง ไข่ต้มครึ่งใบของเด็กหญิงข้าวปุ้น กำลังเป็นกระแสในวงกว้างที่สื่อออนไลน์หยิบมา ขยายความเหมือนจงใจบิดเบือนด้อยค่าความพอเพียง

ซึ่งพี่เอกคิดว่าจะปล่อยผ่านเรื่องนี้ไป เพราะเราไม่มีข้อมูลเพียงพอ แต่เหตุที่ลุกขึ้นมาเขียนเพราะ เจอภาพกรรมกรข่าวท่านหนึ่ง นำข้าวและไข่ต้มครึ่งใบขึ้นมาทานระหว่างอ่านข่าว และพูดถึงประเด็นไข่ต้มครึ่งใบ อย่างออกรสออกชาติเหมือนเพื่อเอาใจผู้ชมกลุ่มออนไลน์

หากคำว่ากรรมกรหมายถึง แรงงานที่ทำงานอะไรก็ได้ เพื่อให้ได้เงินแบบรายวัน โดยไม่ต้องรับผิดชอบงานนั้นๆ พี่เอกว่า เป็นกรรมกรมาหลายปี ควรเลื่อนขั้นเป็น ผู้รับเหมาข่าว ดีกว่า เพราะผู้รับเหมาต้องรับผิดชอบต่องานที่ทำมากกว่ากรรมกรแน่นอน
ก่อนที่จะนำเสนอข่าวที่เป็น กระแสและมีความอ่อนไหวต่อสังคม พี่เอกมีคำถาม ต่อกรรมกรข่าวว่ารู้หรือไม่

1. เด็กหญิงข้าวปุ้นเป็นใคร
2. เด็กหญิงข้าวปุ้นเติบโตมาอย่างไร
3. เด็กหญิงใยบัวเป็นใคร
4. เด็กหญิงใยบัวทำไมต้องกินข้าวที่บ้านข้าวปุ้น

ที่พี่เอกถามอย่างนี้เพราะในปัจจุบันการนำเสนอข่าว ชาวบ้านตีกัน ยังส่งนักข่าวลงพื้นที่สอบถามเพื่อนบ้าน, มอเตอร์ไซค์รับจ้าง,ป้าข้างบ้าน,ร้านค้าปากซอย บางครั้งลามไปถึงเพื่อนสมัยเรียน ของคู่กรณี ว่ามีพฤติกรรมอย่างไรในอดีต รู้ลึกในเกือบทุกมิติของการตีกัน
ลองหาข้อมูลสักนิดไหมว่าก่อนที่ ข้าวปุ้นกับใยบัวจะกินไข่ต้มครึ่งใบ ข้าวปุ้นเป็นใคร เธอเติบโตมาอย่างไร ใยบัวเป็นใครทำไมทั้งคู่ต้องมากินข้าวด้วยกัน ก่อนที่จะมาเป็นไข่ต้มครึ่งใบ

เพราะสื่ออาวุโสขนาดนี้ ยังนำเสนอข่าวอย่างนี้ สื่อออนไลน์ที่มีความรับผิดชอบน้อยกว่านี้คงไม่ต้องพูดถึงว่าจะเสนออย่างไร
พี่เอกเลยต้องหาข้อมูลว่าที่มาที่ไปของเรื่องราวของข้าวปุ้นและใยบัวคืออะไร ได้ข้อมูลคือข้าวปุ้นเป็นเด็กกำพร้า ในภาคอีสาน ที่พ่อแม่นำมาทิ้งหน้าบ้านผู้ใจบุญแต่ยากจน เป็นลุง-ป้าที่รับเลี้ยงเด็กกำพร้าในบ้านถึง 12 คน แต่ก็ยังอุตส่าห์ส่งข้าวปุ้นให้เรียนหนังสือ

โดยมีเพื่อนร่วมชั้นเรียน เป็นใยบัวที่เป็นลูกคนรวยจิตใจดี และที่ใยบัวมากินข้าวที่บ้านข้าวปุ้นเพราะข้าวปุ้นรู้ว่าใยบัวอยากตายเพราะพ่อขัดใจไม่ซื้อของที่อยากได้ ข้าวปุ้นจึงอยากให้ใยบัวรู้ว่าความสุขง่าย ๆ เกิดขึ้นได้ใกล้ ๆ ตัว และก่อนจะกินข้าว-ไข่ต้ม ทั้งสองได้วิ่งเล่นและทำกิจกรรมมากมาย มันก็ไม่แปลกที่เด็ก 10 ขวบ จะหิวข้าวเป็นพิเศษกินอะไรก็อร่อย เรื่องราวทั้งหมดได้สอดแทรกประเด็นความสุขใกล้ ๆ ตัว เกิดขึ้นได้ไม่ใช่ต้องร่ำรวยหรือต้องได้ทุกอย่างดั่งใจ

พี่เอกจึงอยากให้ ผู้รับเหมาข่าว นำเสนอข้อมูลให้ครอบคลุมเนื้อหาทั้งหมดที่แบบเรียน ป.5 ต้องการสื่อสาร ลองเอาเวลาสัมภาษณ์ป้าข้างบ้าน ไปหาหนังสือภาษาพาที บทที่ 9 ชีวิตมีค่า มาอ่านและจะนำเสนออย่างไรเราคงไม่ขอก้าวล่วง

อีกประเด็นคือมีนักการเมืองมาขยายความประเด็นนี้ว่า แบบเรียน ป.5 สอนเด็กให้จำนนต่อโชคชะตา ซึ่งถ้าเขาอ่านหนังสือเกิน 8 บรรทัด เขาจะพบว่า ถ้าข้าวปุ้นจำนนต่อโชคชะตาจริง ข้าวปุ่นคือเด็กกำพร้าที่ถูกพ่อแม่ที่ไม่มีความพร้อมทอดทิ้ง เธอคงเป็นเด็กมีปมด้อยที่เติบโตมาเป็นปัญหาของสังคม

แต่ในแบบเรียนสื่อว่า ข้าวปุ้นมีทัศนคติบวก จากความอบอุ่นของครอบครัว และการเลี้ยงดู อบรมสั่งสอน ของลุงป้า ทำให้เปลี่ยนจากปมด้อยที่เป็นเด็กกำพร้าฐานะยากจนเป็นเด็กที่มีความสุขและห่วงใยเพื่อน นี่หรือการสอนให้จำนนต่อโชคชะตาครับท่าน ส.ส.8 บรรทัด

วันนี้พี่เอกต้องมาเขียนอะไรหนัก ๆ ยาว ๆ อีก ก็เพราะ พี่เอกไม่สามารถนิ่งเฉยต่อการด้อยค่า พระพุทธเจ้า(ในบทความก่อนหน้านี้)และในหลวง ร.9(ในบทความนี้) ได้ จึงขอใช้พื้นที่ส่วนตัวแสดงความตื้นเขินของความคิดตัวเอง แทนการนิ่งเฉยไม่ทำอะไรเลย
ขอบคุณเพื่อนที่อ่านจบครับ

นักการเมือง, น้องข้าวปุ้น, ผู้รับเหมาข่าว, ไข่ต้มครึ่งใบ

ข่าวที่เกี่ยวข้อง