จากกรณีที่มีกลุ่มผู้ต้องหาหลบหนีคดีม.112 นำโดย นายจรัล ดิษฐาอภิชัย, จรรยา ยิ้มประเสริฐ, นิธิวัต วรรณศิริ หรือ จอม ไฟเย็น และยัล มาร์ฉัล ไปขอเปิดจดหมายของนายปรีดี พนมยงค์ อดีตนายกรัฐมนตรีไทย และผู้นำสายพลเรือนของคณะราษฎรแต่ที่สุดแล้วก็ออกมายอมรับว่าเอกสารที่เปิดเป็นจดหมายของเก่าที่เคยเปิดมาก่อนแล้วไม่มีอะไรใหม่ จนในโลกออนไลน์ได้เคลื่อนไหวออกมาแสดงความเห็นตำหนิกลุ่มล้มเจ้าที่ปั่นกระแสเกินความจริง
ข่าวที่น่าสนใจ
ล่าสุด นายปิยบุตร แสงกนกกุล เลขาธิการคณะก้าวหน้า โพสต์ข้อความผ่าน X ระบุว่า ชวนให้อ่านข้อเขียนล่าสุดของดิน บัวแดง ผู้ค้นพบเอกสารปรีดี 2017 และ 2024 ในข้อเขียนนี้ ได้เปิดเผยข้อเท็จจริงทั้งหมดว่า เขาเป็นคนแรกที่ไปสืบค้นเจอเอกสารปรีดีทั้งสองชุดนี้ และได้นำมาบอกอาจารย์สมศักดิ์ ซึ่งได้โพสแจ้งสั้นๆเมื่อหลายปีก่อน แต่สังคมไทยเกิดสภาวะ จินตนาการคาดหวังกับเอกสารปรีดีกันไปเองล่วงหน้า จนขยายความต่อเติมสร้าง “เรื่องเล่า” กันขึ้นมาใหม่ จนเชื่อตามกันไปในช่วงตลอดหลายปีนี้
ผมเห็นด้วยว่า โลกโซเชียลแบบที่เป็นอยู่นี้ ด้านหนึ่ง อาจช่วยให้ democratize เรื่องความรู้ได้ ใครๆก็เข้าถึงได้ แต่อีกด้านหนึ่ง มันทำลายการสื่อสารในเชิงเนื้อหาสาระ ใครๆก็อยากเร็ว มาก่อน เอนเกจเม้นเยอะ กระจายเยอะ โดยไม่ได้สนใจเนื้อหาสาระ
เรื่องเอกสารปรีดี เป็นตัวอย่างชัดเจนที่สุด หากอ่านบทความของดิน บัวแดง (เผยแพร่ 28 ธค 66) ก็จะทราบและช่วยแก้ไขความเข้าใจผิดๆในเรื่องเล่า “จดหมายปรีดี” ได้
ผมเอง คาดว่า คนจำนวนมากอาจไม่รู้ว่าดินเขียนบทความนี้ไว้ เมื่ออ่านจบ ผมจึงรีบนำมาแชร์ที่ X ทันที เพราะ คาดได้ว่าใน X น่าจะเป็นพื้นที่ที่เสี่ยงที่สุดที่จะทำให้คนเข้าใจผิดเรื่องเอกสารปรีดี แม้บทความอาจยาว แต่หากอ่านสักนิด หรืออ่านส่วนสรุป ส่วนนำ หรืออ่านโครง อ่านจุดที่เน้นตัวหนา ก็พอจะเข้าใจได้แล้ว
เราจะปล่อยให้การสื่อสารโซเชียลทุกวันนี้ ใครเร็ว ใครโพสสั้น ใครคิดคำกิมมิคเก๋ไก๋ติดหู ยึดครองเท่านั้นหรือ แล้วเมื่อเวลาผ่านไปไม่นาน ก็ตกกระแสไป แล้วก็มีอันใหม่ขึ้นมา วนกันแบบนี้ ผมเห็นว่า การต่อสู้ทางการเมือง การต่อสู้ทางความคิด ต้องเพิ่มทั้งปริมาณและคุณภาพด้วย สถานการณ์ภาววิสัยที่มีคนตาสว่าง เปลี่ยนความคิด เพิ่มขึ้นๆจำนวนมากในช่วงเวลาไม่กี่ปี เป็นเรื่องดีต่อขบวนการการต่อสู้ แต่เท่านี้ ยังไม่เพียงพอ ต้องเพิ่มเติมการจัดตั้งแนวความคิดที่หยั่งราก มิใช่เป็นเพียงกระแสหวือหวาเท่านั้นด้วย
โดยก่อนหน้า นายปิยบุตร ทวิตข้อความไว้ว่า เอกสารที่สืบค้นและไลฟ์กันอยู่นั้น เข้าถึงได้หลายปีก่อนหน้าแล้ว (น่าจะ 2017) ดิน บัวแดง นักวิชาการประวัติศาสตร์ อาจารย์ ม.เชียงใหม่ ซึ่งเคยใช้ชีวิตอยู่ที่ปารีสหลายปี ได้ค้นคว้าและเขียนสรุปออกมาในส่วนของปรีดี พนมยงค์ เรียบร้อยแล้ว ส่วนใหญ่เกี่ยวกับการลี้ภัยจากจีนมาฝรั่งเศส
หากได้อ่านบทความของดิน บัวแดง ที่เผยแพร่ก่อนช่วงสิ้นปี ก็จะทราบได้ทันทีว่า เอกสารที่เจ้าหน้าที่นำมาให้นั้น ไม่ใช่ เอกสารที่เข้าถึงได้ในปี 2024 แต่มันเป็นเอกสารที่เข้าถึงได้นานแล้ว
ส่วนเอกสารที่ให้เข้าถึงในปี 2024 ทราบมาว่า จะให้เข้าถึงได้ตั้งแต่ 5 มกราคม
การไลฟ์วันนี้ ก็ดีอยู่ในการสร้างกระแสความสนใจ แต่ถ้าจะให้เกิดประโยชน์สูงสุดในทางทางวิชาการและประโยชน์ต่อสาธารณะ ควรเข้าไปค้นคว้าอย่างจริงจัง สแกนหรือถ่ายเอกสาร ออกมาให้สาธารณชนได้นำไปใช้ประโยชน์ต่อ อาจจะชวนนักเรียนไทยที่ศึกษาต่อด้านประวัติศาสตร์ไปด้วยก็ได้ เพราะ การค้นจดหมายเหตุ จำเป็นต้องมีความรู้และทักษะพื้นฐานในการค้นและอ่านเอกสารเหล่านี้
(น่าเสียดายที่ ดิน บัวแดง กลับมาสอนที่ มช แล้ว ถ้าเขายังศึกษาอยู่ที่ปารีส เขาน่าจะเข้าไปค้นคว้า นำมาเผยแพร่ และเขียนสรุปออกมาให้อ่านกัน ผมไม่แน่ใจว่า ณ เวลานี้ มีนักเรียนประวัติศาสตร์ไทยหรือนักประวัติศาสตร์ไทยศึกษาต่ออยู่ที่ฝรั่งเศสบ้างหรือไม่)
ผมเห็นด้วยกับดิน และอาจารย์สมศักดิ์ว่า เอกสารที่จะเข้าถึงได้ในปี 2024 นี้ คือ เอกสารที่มีเนื้อหาเกี่ยวข้องกับปรีดี พนมยงค์ ที่สถานทูตฝรั่งเศสประจำประเทศไทยบันทึกและตั้งข้อสังเกตไว้ มิใช่ เอกสารของปรีดี ที่ปรีดีเขียนบันทึกเอง อ่านบทความของ ดิน บัวแดง ได้ที่นี่
ส่วนผู้ที่คาดหวังว่าจะมีเนื้อหากรณีสวรรคตนั่น ไม่น่าจะมีครับ แต่ถ้าใครอยากอ่านความเห็นปรีดีในเรื่องเหล่านี้ ให้อ่านที่อาจารย์สมศักดิ์เคยนำเอกสารบันทึกไดอารี่ของปรีดี มาเผยแพร่ไว้ และเว็บไซต์ Thai Students Overseas ได้แกะลายมืออาจารย์ปรีดีไว้
ข่าวที่เกี่ยวข้อง
