ล่าสุด “เล็ก คาราบาว” ได้โพสต์ข้อความอาลัย ระบุว่า “หลับให้สบายนะเพื่อน”
เมื่อเวลาสองทุ่มกว่าขณะเดินทางไปเวทีเพื่อแสดงตามปรกติ จู่ๆ พลขับก็พูดขึ้นมา “พี่ครับ พี่ดุกเสียแล้วครับ” ผมนั้นกำลังหลับๆ ตื่นๆ เพราะตื่นแต่เช้าเพื่อไปถ่าย MV ถึงกับสะดุ้ง
แม้จะรู้และเห็นอยู่พักใหญ่ๆ แล้วว่า สุขภาพของแกนั้นไม่ค่อยดี ซึ่งทริปใต้ที่เพิ่งผ่านพ้นไปนี้คุณดุกเดินทางไปได้ไม่ถึงครึ่งทางก็ต้องตีรถกลับ แกคงจะรู้ตัวว่าไปต่อไม่ไหวแล้วจึงตัดสินใจเช่นนั้น
จริงอยู่ว่า เกิด แก่ เจ็บ ตายนั้นเป็นธรรมดา แต่พอมันถึงเวลาเข้าจริงๆ กับคนที่เราใกล้ชิดเห็นหน้ากันอยู่ทุกเมื่อเชื่อวันก็อดใจหายและรู้สึกสะท้อนใจไม่น้อยเลย
คุณดุกใช้ชีวิตบนเวทีดนตรีอาชีพร่วมกับผมมานานเหลือเกิน เราร่วมกันตั้งวงดนตรีที่ชื่อ “The Mission” ขึ้นมา แม้วงดนตรีวงนี้จะมิได้ประสบความสำเร็จในด้านชื่อเสียงมากมายนัก แต่ก็นับเป็นประสบการณ์แรกของผมกับการเป็นนักดนตรีอาชีพอย่างเต็มตัว
จำได้ว่า ณ เวลานั้นผมยังอายุแค่ยี่สิบต้นๆ เอง วง The Mission มีสมาชิกเจ็ดคน โดยมีคุณดุกเป็นมือทรัมเป็ตและรับหน้าที่เป็นหัวหน้าวงด้วย ส่วนผมเป็นมือกีตาร์ คุณมาโนชเป็นนักร้องนำ คุณเอ็ดดี้ (อดีตมือเบส ซูซู) เป็นมือเบส คุณเหน่งมือกลอง อ.แปะมือแซ็ก คุณเหน่งมือคีย์บอร์ด วงนี้มีชื่อเหน่งสองคน ซึ่งทั้งหมดที่กล่าวมายกเว้นผมกับคุณเอ็ดดี้ นอกนั้นล้วนเสียชีวิตหมดแล้วครับ
ผมเล่นกับวง The Mission อยู่เกือบๆ สามปีก็ออกมาอยู่กับวง The President แต่ก็ยังคงคบหากับคุณดุก และมักจะแวะไปเยี่ยมเยียนแกที่บาร์เสมอ “พาพี่ดีโน่นักร้องนำ President ยุคแรกไปแบ่งกัญชาคุณดุกดูดน่ะ”ป๊าดดดดด! (พี่ดีโน่เสียชีวิตไปนานแล้ว)
ต่อมาเมื่อผมมาเล่นวงคาราบาวอย่างเต็มตัว ก็ยังคงคบหากับคุณดุก และมักจะแวะเยี่ยมเยียนแกตามแต่โอกาสจะอำนวย โดยเมื่อคาราบาวผ่านไปแสดงยังจังหวัดต่างๆ ที่แกแสดงตามผับตามบาร์จังหวัดนั้นๆ ก็ต้องได้เจอกันล่ะครับ
ครั้งหนึ่งขณะที่คาราบาวไปแสดงที่ อ.หาดใหญ่ ซึ่งคุณดุกก็ย้ายมาแสดงอยู่ที่บาร์ในเมืองหาดใหญ่ ผมจึงแวะไปเยี่ยมแก ครั้งนั้นแกถามผมว่า “ไอ้ระบบ MIDI มันคืออะไร”
จำได้ว่าครั้งนั้นผมเมามาก ไม่อยากพูดเรื่องระบบการทำงานที่ซับซ้อน จึงพูดสวนไปเล่นๆ ว่า “ถ้าอยากรู้เรื่องแบบนี้นะ ต้องลาออกจากวงและเข้ากรุงเทพฯ ถึงจะเข้าใจ” ป๊าดดดดดด! แค่ขำๆ เนาะ
ใครจะไปคิด จู่ๆ คุณดุกมาโผล่ที่บ้านผม ตามคำที่ผมแนะนำตอนเมาอ่ะ ซึ่งหลังจากนั้นไม่นานระบบการทำเพลงต่างๆ ในบ้านเราก็ค่อยๆ เปลี่ยนจากการทำงานในระบบอนาล็อกมาเป็นระบบดิจิตอล
ช่วงนั้นผมเริ่มทำอัลบั้มเดี่ยว ก็ได้คุณดุกนี่ล่ะครับ ที่คอยช่วยงานต่างๆ ด้านคีย์บอร์ด อีกทั้งเป็นเพื่อนดื่มด้วย อิ อิ
คุณดุกอยู่กับผมได้นานพอสมควร จนวันนึงผมกับพี่แอ๊ดกลับมาทำงานร่วมกันอีกโดยออกอัลบั้มในนาม แอ๊ด เล็ก อ๊อด และใช้ชื่ออัลบั้มว่า “วิชาแพะ”
เมื่อผมกลับมาทำงานกับพี่แอ๊ด แน่นอนว่าคุณดุกก็ต้องมากับผมด้วย โดย พ.ศ.นั้นทางฟากพี่แอ๊ดก็มีป๋าโก้ และพี่อ๊อดอยู่ด้วย ดังนั้นชุดวิชาแพะจึงเหมือนการแนะนำตัวให้พี่แอ๊ดได้รู้จักคุณดุกนั่นเอง
วันเวลามันผ่านไปจะว่าช้าก็ช้า จะว่าเร็วก็ใช่ เพราะมันเดินทุกวันไม่เคยหยุด นั่นมันทำให้ทุกสิ่งทุกอย่างที่ผ่านพ้นไปกับกาลเวลากลายเป็นอดีตไปด้วย
คุณดุกได้เป็นสมาชิกคาราบาวอย่างเต็มตัวก็น่าจะชุดสัจจะสิบประการนะ ผมคิดว่าอย่างนั้น และก็อยู่ยาวมาตลอด สร้างผลงานร่วมกับคาราบาวมามิใช่น้อย
ภาษิตจีนกล่าวไว้ว่า “สิบลี้ยังมีก้าวแรก” แน่นอนว่า ชีวิตย่อมต้องมีก้าวสุดท้ายเช่นกัน และบัดนี้การเดินทางของคุณดุกได้มาถึงจุดสุดท้ายแล้ว
เรื่องราวการเดินทางต่างๆ ที่พวกเราพานพบร่วมกัน ไม่ว่าจะเป็นในเมืองไทยหรือนานาประเทศ ล้วนจะคงอยู่ในความทรงจำของพวกเราผองเพื่อนคาราบาวตราบเท่านาน “แล้วจะเขียนเรื่องราวชีวิตของพวกเราเป็นเล่มให้นะเพื่อนนะ หลับให้สบายนะเพื่อน”
