“ธนาธร” เล่นใหญ่ ปาฐกถาปลุกใจ ยกกลอนทนายอานนท์ เรียกร้องปกป้องเสรีภาพ กดดันเปลี่ยนแปลงประเทศ

ถ้าผู้มีอำนาจใช้อำนาจละมุน หรือ soft power แบบนี้ในการคุมคน เราก็สามารถใช้อำนาจละมุนเหล่านี้เปลี่ยนความคิดคนได้เช่นกัน ทั้งนักคิด นักเขียน ศิลปิน โดยตนขอยกตัวอย่างจิตร ภูมิศักดิ์ มีข้อเขียน “สรรเสริญเกียรติกรุงเทพมหานคร” ที่มีทั้งการเสียดสี และการปลุกกำลังใจผู้คนให้ออกมาเปลี่ยนแปลง

“กูนี้แหละผู้สร้างชาติ ประวัติศาสตร์ยุคพัฒนา
ฝากชื่อให้ลือชา ให้ปวงชนได้ชื่นชม
กูสร้างกูรับเหมา ทั้งหนักเบากูฟัดจม
โครงการทุกกองกรม ย่อมกวาดกำในมือกู
บริษัทอภิสิทธิ์ ผูกขาดปิดทุกประตู
ประมูลอย่างข่มหมู เขมือบเมือบจนมันมือ
ชาติเสือต้องไว้ลาย และชาติชายต้องไว้ชื่อ
กูเสือในครัว…ฮือ เป็นชาติเสือต้องนอนกิน”

“ถึงยุคทมิฬมาร จะครองเมืองด้วยควันปืน
ขื่อแปจะพังครืน และกลิ่นเลือดจะคลุ้งคาว
แต่คนย่อมเป็นคน ในสายธารอันเหยียดยาว
คงคู่กับเดือนดาว ผงาดเด่นในดินแดน

ฟ้ามืดเมื่อมีได้ ก็ฟ้าใหม่ย่อมคงมี
แสงทองเหนือธรณี จะท้าทายอย่างทระนง
เมื่อนั้นแหละคนนี้ จะยืดตัวได้หยัดตรง
ประกาศด้วยอาจอง “กูใช่ทาสหากคือไท”

ธนาธรยกอีกคำพูดหนึ่งของเดสมอน ตูตู “ถ้าคุณเป็นกลางในสถานการณ์อยุติธรรมเอารัดเอาเปรียบ คุณอยู่ข้างผู้กดขี่ ถ้าช้างเอาเท้าเหยียบหางหนูอยู่แล้วคุณบอกคุณเป็นกลาง หนูคงไม่ซาบซึ้งกับความเป็นกลางของคุณเท่าไหร่นัก”

ต่อมา ธนาธรกล่าวถึงหลักการเสรีภาพ ว่าเสรีภาพเป็นเสาหลักของประชาธิปไตย และเสรีภาพคือพื้นฐานของนวัตกรรม ความก้าวหน้าทางเศรษฐกิจ วิทยาศาสตร์และเทคโนโลยี ต้องการพื้นที่ที่เปิดกว้างในการนำเสนอ แต่ตอนที่คุณอยู่ในโรงเรียน รู้สึกปลอดภัยหรือไม่ที่จะยกมือสอบถามครู ถ้าไม่รู้สึกปลอดภัย ก็เลิกคิดถึงการพัฒนาวิทยาศาสตร์และเทคโนโลยีไปได้เลย

โดยธนาธรกล่าวถึงอานนท์ นำภา ที่เป็นศิลปินและทนายความ โดยเขาเป็นทนายความให้กับผู้ที่ถูกละเมิดสิทธิ์ เป็นทนายความให้กับผู้ที่ถูกกดขี่ อานนท์เดินทางไปว่าความทั่วประเทศให้ผู้คน ทั้งประเทศรู้จักอานนท์ในวันที่ 3 สิงหาคม 2563 การชุมนุมเสกคาถาผู้พิทักษ์ปกป้องประชาธิปไตย หรือ ‘ม็อบแฮรี่พอตเตอร์’ ที่กล่าวถึงการปฏิรูปสถาบันกษัตริย์ที่มาพร้อมความสุภาพแต่ก็ไม่ทิ้งอารมณ์ขัน อานนท์เป็นผู้มีความสามารถในการเขียนบทกวีและร้องเพลง วันนี้อานนท์ถูกจับกุมคุมขังด้วยกฎหมายอาญามาตรา 112 โดยเขาอยู่ในคุกมาแล้ว 280 วัน สำหรับตน คำปราศรัยของอานนท์แต่ละครั้งไม่ใช่แค่การปราศรัยทางการเมือง แต่คือการร่ายบทกวีเพื่อโน้มน้าวผู้คนเพื่อให้กล้าคิดกล้าฝันถึงประเทศไทยที่ดีกว่า