“อ.จุฬา” กระตุ้นต่อมสำนึก จี้ “หมอเกศ” ขอโทษสังคม-ลาออกสว.

และล่าสุด อาจารย์ปังปอนด์ ได้โพสต์ถึงเรื่องนี้อีกครั้งว่า ทำไมเราจึงรู้สึกเสียหายหลังจากเขียนบทความวันก่อน เรื่อง “ใครเสียหาย” ในกรณีหมอเกศกมล ก็ทราบว่ามีสื่อและคนในสังคมให้ความสนใจ นำบทความไปลง ไปเล่า และไปถกกันมากมาย นอกจากจะรู้สึกประหลาดใจ ที่มีคนยกให้เป็น “ตัวแทนหมู่บ้าน” ไปแล้ว ยังตามอ่านคอมเม้นในเพจตัวเอง และสื่อต่างๆ พบว่าคอมเม้น ไม่ได้มาจากคนที่อยู่ในวงการวิชาการอย่างเดียว และแทบทั้งหมด น่าจะ 99.99% จะบอกว่าขอบคุณที่ออกมาให้ข้อเท็จจริง หรือแสดงความเห็น ว่าไม่เห็นด้วย กับการที่คุณหมอจะอยู่ในตำแหน่งต่อไป

เมื่อนั่งพิจารณาก็เห็นประเด็นว่า ทำไมบทความนี้จึงถูกใจคนมากมายในสังคมเรา นั่นก็เพราะ
1.สังคมไทยเราอยู่กับความเหลื่อมล้ำมานานมาก และคนในสังคม เอือมระอากับการเห็นคนที่ไต่ขึ้นไปบนยอด ของความเหลื่อมล้ำ โดยมีอภิสิทธิ หรือการได้มาด้วยสิ่งที่มิชอบด้วยศีลธรรมจรรยาที่ดี เมื่อมีคนทำ จึงมีคนโกรธ และเมื่อมีคนมาให้ข้อมูลจริง คอนเฟิร์มตรรกะความโกรธนั้น แรงต่อต้านก็ยิ่งโหมกระพือ ซึ่งส่วนตัวก็มองว่า โหมกระพือยิ่งเยอะก็ยิ่งดี เพราะนี่คือแรงกดดันทางสังคม ที่เป็นบวกกับสังคมเรา

2. ในสังคมที่ชนชั้นและความไม่เท่าเทียมมีมากขึ้นทุกวัน เราจะโหยหาการหลุดพ้น และพยายามไปให้ถึงจุดที่สูงขึ้นของขั้นบันได และสำหรับคนธรรมดาๆ การจะถึงจุดนั้นด้วยการไม่มีแบคกราวด์ฐานะ หรือ ยศถาบรรดาศักดิ์ ก็เห็นจะมี 2 วิธีที่พิสูจน์ว่า ทำให้เราไปถึงตรงนั้นได้ นั่นก็คือ 1) มีการศึกษาสูงขึ้น / หาความรู้ให้มากขึ้น เพราะเป็นทางที่หลายคนใช้ในการขยับระดับทางสังคมจนสำเร็จ และ 2) เพียรพยายามทำงานหนัก เพื่อขยับฐานะและคุณวุฒิ ไปที่บันไดขั้นสูงต่อไป ด้วยความยากลำบาก