ขณะที่ทางด้านนายสุรพงษ์ ระบุถึง Timeline คดี รถไฟฟ้าสายสีเขียว ว่า สำหรับสัญญาจ้างเดินรถมีด้วยกัน 2 ฉบับ ประกอบด้วย ส่วนต่อขยายที่1และส่วนต่อขยายที่ 2

 

โดยเมื่อวันที่ 15 ก.ค.64  BTS ยื่นฟ้องศาลปกครองกลาง เพื่อเรียกร้องให้กทม.และกรุงเทพธนาคม(KT) ชำระหนี้ค่าจ้างงานเดินรถไฟฟ้าและซ่อมบำรุง(O&M) รถไฟฟ้าสายสีเขียวส่วนต่อขยายที่1และส่วนต่อขยายที่ 2

 

7 ก.ย.65 ศาลปกครองพิพากษาคดี O&M1 ให้ กทม.และKT ร่วมหรือแทนกันชำระหนี้ให้BTSตามคำฟ้องทั้งหมดประมาณ 11,755 ลบ.แบ่งเป็นส่วนต่อขยายที่1 ประมาณ 2,348 ลบ.และส่วนต่อขยายที่2 ประมาณ 9,406 ลบ.

 

6 ต.ค.65 กทม.และKT ยื่นอุทธรณ์คดี O&M1 ขอให้ศาลปกครองสูงสุดพิพากษายกฟ้อง

 

22 พ.ย.65 BTSยื่นฟ้องต่อศาลปกครองกลาง เพื่อเรียกร้องให้ กทม.และKTชำระหนี้ค่าจ้างงานเดินรถไฟฟ้าและซ่อมบำรุง(O&M)รถไฟฟ้าสายสีเขียว ส่วนต่อขยายที่ 1 และส่วนต่อขยายที่ 2 ทุนทรัพย์ประมาณ 11,811 ลบ.(คดีO&M2) ปัจจุบันคดี O&M2 อยู่ระหว่างการวินิจฉัยและทำคำพิพาษาของศาลปกครองกลาง

 

17 ส.ค.65 ศาลปกครองสูงสุดนัดพิจารณาคดี O&M1 ครั้งแรก ตุลาการผู้แถลงคดีมีความเห็นให้ยืนตามศาลปกครองกลางให้กทม.และKTชำระหนี้

 

26 ก.ค.67 ศาลปกครองสูงสุดพิพากษาให้ กทม.และKT ร่วมกันชำระหนี้ O&M
ปัจจุบันหนี้ค่าจ้างงานเดินรถไฟฟ้าและซ่อมบำรุงรวมดอกเบี้ยประมาณ 39,000 ล้านบาท

 

พ.ต.อ. สุชาติ ระบุว่า ศาลปกครองสูงสุดโดยที่ประชุมใหญ่ ได้วินิจฉัยประเด็นข้อโต้แย้งในคดีที่บีทีเอสร้องขอให้กรุงเทพมหานครและกรุงเทพธนาคม ชำระหนี้ค่าเดินรถและซ่อมบำรุงตามสัญญา 2 ฉบับ ไว้ 9 ประเด็น

 

 

 

ประเด็นที่ 1. ผู้ถูกฟ้องคดีที่หนึ่งและผู้ถูกฟ้องคดีที่สองต้องชำระเงินค่าจ้างเดินรถและซ่อมบำรุงให้แก่ผู้ฟ้องคดีหรือไม่ สรุปคือ ต้องจ่าย เพราะสัญญาทั้ง 2 ฉบับ

 

 

กำหนดให้ผู้ฟ้องคดีเป็นเพียงผู้ให้บริการเดินรถและเก็บค่าโดยสาร ไม่ต้องรับผลกำไรหรือขาดทุนไม่ว่าทางตรงหรือทางอ้อม การจ้างจึงมิได้เป็นการให้ผู้ฟ้องคดีซึ่งเป็นเอกชน เข้าร่วมการงาน ประกอบกับผู้ฟ้องคดีเป็นผู้ได้รับสัมปทานในเส้นทางหลัก จึงเป็นผู้ที่มีความชำนาญเป็นพิเศษเกี่ยวกับการให้บริการเดินรถและซ่อมบำรุงรวมทั้งเก็บเงินค่าโดยสาร และเพื่อให้การให้บริการเดินรถส่วนหลักและส่วนส่อขยายเป็นไปอย่างต่อเนื่องเป็นโครงข่ายเดียวกัน อันเป็นเป็นการอำนวยความสะดวกแก่ประชาชนในการเดินทาง จึงเข้าข่ายลักษณะที่ดำเนินการจัดจ้างโดยวิธีพิเศษตามข้อบัญญัติกรุงเทพมหานครเรื่องการพัสดุพ.ศ. 2538 ข้อ 21 (1) ดังนั้นสัญญาทั้งสองฉบับจึงไม่ตกเป็นโมฆะเมื่อสัญญาไม่ตกเป็นโมฆะ สัญญาทั้งสองฉบับ จึงมีผลสมบูรณ์ ผู้ถูกฟ้องคดีทั้งสองจึงต้องชำระค่าจ้างเดินรถและค่าซ่อมบำรุงให้ผู้ฟ้องคดี

และจะชำระเป็นจำนวนเท่าไร นำไปสู่ประเด็นวินิจฉัยที่ 2

 

ประเด็นที่ 2 ผู้ถูกฟ้องคดีที่หนึ่งและผู้ถูกฟ้องคดีที่สองต้องชำระเงินค่าจ้างให้แก่ผู้ฟ้องคดีเพียงใด

 

ศาลปกครองสูงสุดวินิจฉัยว่าผู้ถูกฟ้องคดีทั้งสองมีหนี้ตามสัญญา ๒ ฉบับ ( 11,755,077,952.10 บาท)

 

1.ตามสัญญาส่วนต่อขยาย 1 เป็นเงินต้นจำนวน 2,199,091,830.27 บาท

 

ดอกเบี้ยจำนวน 149,567,402.47 บาทรวมเป็นเงิน2,348,659,232.74 บาท

2 ตามสัญญาส่วนต่อขยายสองเป็นเงินต้นจำนวน 8,786,765,195.47 บาท

 

และดอกเบี้ยจำนวน 619,653,523.89 บาท รวมเป็นเงินทั้งสิ้น 9,406,418,719.36 บาท
อัตราดอกเบี้ยตามสัญญา คือ อัตราดอกเบี้ยสำหรับลูกค้ารายใหญ่ชั้นดีประเภทเงินกู้แบบมีระยะเวลา(MLR)  ซึ่งประกาศโดยธนาคารกรุงไทย จำกัด(มหาชน) สำหรับเงินกู้สกุลเงินบาท บวกร้อยละ 1 ต่อปี

 

 

โดยผู้ถูกฟ้องคดีทั้งสองต้องชำระ ให้แก่ผู้ฟ้องคดีพร้อมดอกเบี้ยตามสัญญาของเงินต้นตามจำนวนดังกล่าวนับแต่วันฟ้องเป็นต้นไปจนกว่าจะชำระเสร็จ

แล้วกรุงเทพมหานครที่เป็นผู้ถูกฟ้องคดีที่ 1 ต้องร่วมรับผิดชำระหนี้ด้วยหรือไม่ เป็นประเด็นวินิจฉัยที่ 3

ประเด็นที่ 3 ผู้ถูกฟ้องคดีที่หนึ่งจะต้องรับผิดชำระหนี้ร่วมกับผู้ถูกฟ้องคดีที่สองหรือไม่เพียงใด