ความคิดถึง ร.9 คือแรงบันดาลใจ "ครูอะไหล่" เล่าฝันที่ยิ่งใหญ่ ผ่าน Street Art King Bhumibol

เมื่อวันที่ 6 ส.ค.67 ที่ผ่านมา ณ มหาวิทยาลัยราชภัฏสุราษฎร์ธานี กระทรวงการอุดมศึกษา วิทยาศาสตร์ วิจัยและนวัตกรรม (อว.) ร่วมกับสถานีข่าว Top News นำโดย คุณพันธุ์เพิ่มศักดิ์ อารุณี รักษาการที่ปรึกษาด้านพัฒนาการอุดมศึกษา วิทยาศาสตร์ วิจัย และนวัตกรรม เป็นประธานกล่าวเปิดงาน โดยมี ดร.สมปราชญ์ วุฒิจันทร์ รองอธิการบดี ม.ราชภัฏสุราษฎร์ธานี กล่าวต้อนรับ พร้อมด้วยผู้ประกาศข่าวท็อปนิวส์ คุณสถาพร เกื้อสกุล กล่าวรายงานวัตถุประสงค์การจัดงาน, คุณศิรวิฑย์ ชัยเกษม และคุณพรสวรรค์ จารุพันธ์ เข้าร่วมงานสัมมนาเชิงการเรียนรู้ Vision Talk 2024 ครั้งที่3 “สร้างโอกาสการเรียนรู้ สู่ความสำเร็จ” เปิดเวทีสร้างแรงบันดาลใจให้นักศึกษา ที่เข้าร่วม 777 คน โดยมี นายชวัส จำปาแสน หรือ ครูอะไหล่ ศิลปินผู้ก่อตั้ง ‘Street Art King Bhumibol’ ขึ้นมาพูดสร้างแรงบันดาลใจในหัวข้อ “ความฝันที่ยิ่งใหญ่ มาจากหัวใจที่ใหญ่ยิ่ง”

“ครูอะไหล่” จากนักศึกษาศิลปะในรั้วมหาวิทยาลัยศิลปากร ปัจจุบันเปิดสถาบันสอนศิลปะ Viridian Academy of Art และยังเป็น “ประธานมูลนิธิสานต่อที่พ่อทำ” ที่ริเริ่มก่อตั้งโครงการ ‘Street Art KingBhumibol’ จากความรักความคิดถึงที่มีต่อ “ในหลวงรัชกาล ที่ 9” ในวันนี้ “ครูอะไหล่” ได้ให้เกียรติขึ้นเวทีถ่ายทอดประสบการณ์สร้างแรงบันดาลใจให้น้องๆนักศึกษาที่ ม.ราชภัฏสุราษฎร์ธานี

“วันนี้ผมตื่นเต้นที่ได้เจอเด็กๆ แต่เป็นหน้าที่ของผมอยู่แล้วที่ต้องมาพูดคุยกับคนข้างนอก สำหรับ โครงการ ‘Street Art KingBhumibol’ เป็นโครงการที่ผมวาดภาพ ในหลวงรัชกาลที่ 9 และในหลวง รัชกาล ที่ 10 โดยจุดเริ่มต้นเลยเราวาดภาพในหลวงรัชกาลที่ 9 เพื่อได้ถ่ายทอดพระมหากรุณาธิคุณของในหลวงรัชกาลที่ 9 ให้ทุกคนได้เห็นกันไปทั่วทั่งประเทศ ด้วยความตั้งใจจะทำให้ครบ 77 จังหวัด มีจังหวัดละอย่างน้อย 1 ผลงาน ซึ่งเป็นการวาดภาพบนผนังตึกที่มีขนาดใหญ่ 3 ชั้นขึ้นไป ใหญ่ขึ้นเรื่อยๆจน บางสถานที่กลายเป็นผลงานศิลปะที่สูงสุด ใหญ่สุดในประเทศไทยไปแล้ว”

ข่าวที่น่าสนใจ

“กระทรวง อว.-ท็อปนิวส์” ปลื้ม กระแสตอบรับ Vision Talk ครั้งที่ 3 เกินคาด

กระทรวง อว. และท็อปนิวส์ เปิดเวทีถอดรหัสความคิด Vision Talk ครั้งที่2 ณ พีไอเอ็ม

“อว.” สานต่อความสำเร็จ สู่ “Vision Talk” ครั้งที่ 2 จัดทัพ 2 Speaker มอบแรงบันดาลใจ ณ ปัญญาภิวัฒน์

“ครูอะไหล่” ย้อนเล่าถึงแรงบัลดาลใจของโครงการ ‘Street Art KingBhumibol’ ให้เราฟังว่า หลังจากที่ในหลวงรัชกาลที่ 9 สวรรคต ตนเองมีความสะเทือนใจมาก และความสะเทือนใจนั้นคือ Passion ของการสร้างแรงบันดาลใจนี้ จนเริ่มวาดรูปพระองค์ท่านหน้า พระบรมมหาราชวัง ร่วมกับพี่ศิลปินจากมหาวิทยาลัยศิลปากร ซึ่งตอนนั้นเราวาดในไซด์ 2 เมตรคูณ 2 เมตร ซึ่งทุกคนก็ยินดีที่มีภาพนี้ปรากฎออกพร้อมกับร่วมแสดงออกถึงความอาลัย แต่การวาดภาพๆเดียวในวันนั้นเรารู้สึกว่า ยังไม่พอ ยังไม่สนองความรู้สึกที่เรามีต่อพระองค์ท่าน ไม่พอต่อความคิดถึงพระองค์ท่าน กลัวว่าทุกคนจะลืมท่านไป ก็เลยอยากจะแสดงออกผ่านผลงานศิลปะ จนเริ่มต้นไปวาดภาพครั้งแรกที่ อำเภอเบตง จังหวัดยะลา ซึ่งเป็นการวาดบนตึกสูง3 ชั้น ด้วยตัวคนเดียว แต่มีลูกมือที่คอยช่วย 1 คน และช่างภาพ 1 คน เราวาดคนเดียว ด้วยพู่กันอันเดียว บนอาคารเรียน 3 ชั้น ใช้เวลาวาดทั้งหมด 4 วัน ที่สำคัญคือ เราเริ่มกันแบบเล็กๆ เริ่มด้วยใจ ดังนั้นงบในการวาดมันจะไม่เยอะ การทำงานให้ไว ก็เป็นอีกหลักหนึ่งของความพอเพียง ซึ่งความพอเพียงไม่ใช่การประหยัดนะครับ ความพอเพียงคือการใช้ทุกอย่างให้เกิดประโยชน์สูงสุด

“ส่วนเรื่องจุดเริ่มต้นของการวาดภาพมันเริ่มขึ้นจากเมื่อตอนเด็กๆ เป็นคนเรียนไม่เก่ง แต่น่าจะฟลุ๊ก ที่วาดภาพออกมาแล้วสวย มีคนมาชม พ่อแม่ก็ชมเรา ทั้งที่ตอนเด็กๆหน้าที่หลักของเราคือการเล่นซะมากกว่า พอมีคนมาชมว่าวาดภาพสวย ก็เลยอยากจะวาดต่อไปเรื่อยๆ เมื่อก่อนนี้ก็มีความฝันอยากจะทำหลายๆอย่างเช่น เล่นดนตรีก็ชอบ ซึ่งแม่ก็ไม่ได้ขัดขวางแต่ไม่สนับสนุน และมาบังคับให้เราเรียนศิลปะอย่างจริงจัง ซึ่งตอนนั้นเราก็เฉยๆ แต่พอได้วาดภาพมาเรื่อยๆ เราก็เริ่มขอบคุณศิลปะที่เราทำมา ขอบคุณที่เราได้เจอมัน และเราเริ่มรักมันตั้งแต่เด็กๆเลย เพราะเป็นสิ่งที่ทำให้เราถูกชม และเชื่อมั่นที่จะไปไหนต่อไหน”

“ครูอะไหล่” พูดถึงความเป็นตัวของตัวเองว่า ถ้าที่ผ่านมาความเป็นตัวของตัวเองคืออยากจะไปจริงจังในการเล่นดนตรีมากวก่า คงไม่หยิบดินสอ พู่กันมาวาดรูป เพราะตัวเองเป็นคนขี้เกียจ ย้อนไปยุค 90 สื่อก็จะสอนให้เราเป็นตัวของตัวเองสูงมาก ยิ่งระบบการเรียนศิลปะ เขาจะสอนให้เราค้นหาตัวเอง เพื่อให้เราสร้างสัญญาลักษณ์ของตัวเองผ่านผลงานศิลปะ เพราะฉะนั้นเราจะเชื่อมั่นในตัวเอง และเป็นตัวของตัวเองสูงมาก แต่ถึงจุดๆนึงมันก็จะมีข้อจำกัดในการเป็นตัวของตัวเอง ที่ผ่านมาเป็นคนพูดไม่เก่งเลย พูดติดอ่างด้วย แต่เราอยากก้าวข้ามตัวตนของเรา เราก็เลยเริ่มเรียนรู้จากผู้ใหญ่ ที่เค้ามีประสบการณ์ หรือเรียนรู้กับเด็ก แลกเปลี่ยนข้อมูลกัน เพื่อจะรู้ว่าโลกปัจจุบันมันไปถึงไหน ซึ่งการเรียนรู้มันสำคัญมาก

“ทุกคนเป็นตัวเองได้ และเป็นได้มากกว่านั้นอีก จริงๆเราก็เป็นตัวของตัวเองอยู่แล้วแหละ เพราะเราหน้าตาแบบนี้ ไม่มีใครหน้าตาเหมือนเรา เรานิสัยแบบนี้ ก็ไม่มีใครนิสัยแบบเรา เราเป็นตัวของตัวเองอยู่แล้ว เราไม่ต้องพยายามไปปกป้องมันขนาดนั้น แต่เราต้องละทิ้งอัตตา เราต้องก้าวข้ามผ่านอัตตาไปให้ได้ เพื่อเราจะได้ไปต่อ แล้วตัวเราก็จะเก่งขึ้น ตัวเราก็จะเป็นรูปแบบใหม่ที่ดีกว่าเดิมมากขึ้นไปอีก”

อะไหล่ พูดถึงความสำเร็จของโปรเจค street art king bhumibol ว่า โปรเจคนี้จะประสบความสำเร็จนั่นหมายความว่าต้องวาดภาพได้ครบทั้ง 77 จังหวัด ซึ่งตอนนี้ยังอยู่ระหว่างการเดินทาง แต่ถ้าหากเรามองแต่ว่าจะต้องให้ครบทั้ง 77 จังหวัด มันก็เหมือนเป็นความฝันที่มันใหญ่เกินไป มันไกล มันต้องใช้เวลา ผมเริ่มทำ street art king bhumibol ตอนปี 2561 ตอนนี้ก็ปี 2567 ทำมา 5 ปีแล้ว เราเติมโตกับโครงการนี้มาจนเราเปลี่ยนไปเยอะมาก แต่ถ้าหากเรามัวมองที่เป้าหมายสูงสุดมันก็จะทำให้เราท้อ

“อย่างหลักคิดของน้องๆ เป้าหมายคิดสั้นๆ ไม่ต้องไปคิดให้ไกลมาก แค่เรียนปีนี้ให้ดีก่อน และก็ใช้ชีวิตในปีนี้ให้ดีด้วย อย่าง น้องวิว นักกีฬาโอลิมปิก ไม่ใช่มาถึงมุ่งเป้าเหรียญทองโอลิปิกเลย เค้าก็เริ่มจากความสำเร็จเล็กๆมาก่อน ถ้าเรามองไปไกลมาก ไม่รู้ว่าเราจะเดินทางไปอย่างไรด้วยซ้ำ “

การวาดวาดตั้งเป้าไว้ 77 จังหวัดตอนนี้ ภาพแรกยังคิดว่าต้องเป็นเราคนเดียวที่ต้องวาดไปให้ครบ 77 จังหวัดอยู่เลย แต่ตอนนี้เรากลับเป็นศิลปินที่มีทีมงานมากมายหลายฝ่าย ซึ่งมันกลายเป็นองค์กรไปแล้ว และเป็นองค์กรในความฝันไปเลย ซึ่งเราเคยฝันว่าอยากมีเพื่อนๆ มีครอบครัว มีพี่น้องที่รักกันจริงๆ โดยที่ไม่เอาเรื่องผลประโยชน์มาเกี่ยว ซึ่งใน street art king bhumibol ก็เป็นแบบที่เราอยากให้เป็น แล้วเราก็มีความสุขในการทำงานมาก จนตอนนี้เติมโตกลายเป็นมูลนิธิ “สานต่อที่พ่อทำ” และเราจะได้มากมากกว่าที่เคยทำ เพราะเราจะกระจายความรู้ เรามีนักประวัติศาสตร์ที่จะไปตามโรงเรียนต่างๆ และสามารถบรรยาย ความรู้ทางด้านประวัติศาสตร์ให้ เราจัดโครงการประกวดวาดภาพให้กับเด็กประถม เพื่อที่เค้าจะได้จำเรื่องเล่าประวัติศาสตร์ จากการที่ฟังไปตอนเช้า

“เราแจกทุน เราซ่อมโรงเรียน เราสร้างโรงเรียน เราบูรณะวัด โรงพยาบาล ซึ่งตอนนี้มันเกินกว่าที่ฝันไปแล้ว แต่เราก็เริ่มค้นพบว่าระหว่างทางก่อนที่เราจะเดินไปถึงเป้าหมาย เราก็มีความสุข ก่อนหน้านี้มีผู้ใหญ่บอกว่าให้เราวางแผนว่าจะไปอย่างไรให้ครบ 77 จังหวัด แต่ในความเป็นจริงแล้ว ใครจะไปคิดออกว่าเวลา ณ ขณะนั้นเราต้องทำอะไร แล้วใครจะไปคิดออกว่า เกิดอะไรขึ้น แล้ว ณ ขณะนั้นมันจะเป็นสูตรที่ถูกต้องรึเปล่า สิ่งที่ผมกลับมาอยู่กับตัวเองก็คือ เรามีความสุขกับปัจจุบันมั้ย แล้วใน 1 วันเราทำได้ดีมั้ย แล้วใน 1 เดือนนี้ เราทำได้ดีแค่ไหน ถ้าไม่ดีเราก็ไม่โทษตัวเอง เราเดินต่อไปเพื่อจะทำวันหน้าให้ดีกว่าเดิม”

“ครูอะไหล่” สอนน้องๆด้วยว่า ความผิดพลาดเกิดขึ้นได้เสมอ แต่ที่สำคัญก็คือต้องรู้ว่าตัวว่าเราผิดเรื่องอะไร เราจะได้ไปต่อในบทบาทที่มันไม่ผิด และถูกขึ้นเรื่อยๆ อย่างเมื่อก่อนนี้ตอนเราเป็นวัยรุ่น เวลาผิดพลาดจะชอบโทษตัวเอง อย่างตอนขึ้นเวที ก็จะไปยืนเด๋ออยู่บนเวที ลืมรูดซิปบนเวทีก็เคยมาแล้ว กลับมานี่โทษตัวเองใหญ่เลย กลายเป็นว่าไม่มั่นใจในการขึ้นเวที ทั้งๆที่ความจริงมันเป็นเรื่องเล็กน้อย เพราะคนที่เค้าเห็นเรา ไม่กี่วันเค้าก็ลืมแล้ว อันนี้จึงเป็นเรื่องเล็กๆง่ายๆ ที่เราต้องอยู่กับตัวเอง และพอเราอยู่กับตัวเอง เราจะเริ่มมองเห็นสิ่งต่างๆรอบตัวที่เราสามารถแวะเรียนรู้ แวะเก็บประสบการณ์ได้ ซึ่งสิ่งต่างๆเหล่านี้ไม่ได้อยู่ในแผนของการที่เราจะเดินไปตามเป้าหมายแต่เป็นเรื่องที่ดีทั้งนั้นเลย อย่าเรื่องที่มาเจอกับ Top News ก็ไม่ได้อยู่ในความคาดหวังเลย แต่ก็โคจรมาเจอกัน

“ทุกคนในยุคนี้มีโอกาสสูงในการเข้าถึงข้อมูลและแรงบันดาลใจเยอะมาก แต่บางทีเราอาจจะต้องออกจากนอกจอมือถือก่อน เพื่อที่จะได้รับพลังจากของจริงซึ่งเป็นสิ่งที่ เป็น passion เราได้ดีกว่า เช่น ออกไปหาประสบการณ์จากข้างนอก จากในมหาวิทยาลัย จากครูบาอาจารย์ จากผู้ใหญ่ จากคนที่เราไม่รู้จัก อะไรหลายๆอย่างก็จะดีไปเอง แล้วเราก็คิดว่าเด็กยุคนี้ หรือคนยุคนี้ มีความฉลาดมากกว่ายุคผมตอนเด็กๆที่เรียนรู้ช้ามาก แต่สิ่งที่สำคัญคือ EQ ที่ต้องเสริมเข้าไป ซึ่งผมก็อยากจะฝากน้องๆว่า ทุกคนก็สามารถจะยืนอยู่จุดนี้ และไปต่อได้มากกว่าผมอีก ผมก็เชื่อว่าหลายๆคนจะทำได้ดีกว่าผม ขอเป็นกำลังใจให้ทุกคนในการเรียนและการดำเนินชีวิตครับ”