“แรงบันดาลใจ” สร้าง “หงส์ไทย” ให้ดังทั่วโลก

“ซึ่งหงส์ไทยที่ผ่านมาก็มีการเลือกถูกเลือกผิด มันก็เลยทำให้เราเกิดความเรียนรู้ตั้งแต่ใช้ชีวิต เติบโตมาเลย ตัวพี่เองตั้งแต่เรียนหนังสือเติบโตมา ก็ถือว่าเป็นคนดื้อ โดนอาจารย์ตีทุกวัน ที่โรงเรียนโดนตี กลับมาที่บ้านก็ยังโดนตี เพราะที่เป็นคนที่ยิ่งห้ามยิ่งทำ การเรียนรู้ตรงนั้นทำให้เรารู้ว่าเราดื้อสุดเหมือนกัน แถวซอยที่บ้านนี่คือ เราดื้อสุดเหมือนกัน วันไหนไม่โดนตีถึงรู้ว่า วันนั้นมันดีมากเลย แต่ที่เราเรียนรู้มันเป็นสิ่งหนึ่งที่ทุกคนก็ เรียนรู้เหมือนกัน น้องทุกคนปัจจุบันนี่ก็เรียนรู้ ถามว่าตอนเรียนรู้เวลาเราผิด เรารู้มั้ย แต่ความดื้อของเราไม่เท่ากัน “

“คุณธีระพงศ์ ระบือธรรม” บอกด้วยว่า ที่ผ่านมาตัวเองก็เกิดมาในครอบครัวที่ลำบาก เวลาดื้อนี่เราก็คิดว่าทำไมชีวิตของคนเรามันต้องปฎิเสธไม่ได้ ขัดใจไม่ได้ ทำไมต้องทะเลาะ ต้องด่ากัน ทำไมต้องรังแกกัน ทำไมต้องไปขอกัน คือนั้นในวัยเด็ก มันก็ทำให้เราเรียนรู้แบบละเอียดเข้มข้นในวันที่เราเป็นเด็ก ทุกสิ่งทุกอย่างที่เราเรียนรู้ในวัยเด็ก มันทำให้เราดื้อในแบบฉบับที่เราเรียนรู้ตั้งแต่เด็ก และทำให้เราเรียนรู้ตั้งแต่ตอนนั้นเลย นั่นก็คือตอน 10 ขวบ เริ่มที่จะเข้าสู่โหมดการปรับจูนพฤติกรรม เคยพูดหยาบ ก็เริ่มทยอยหยุดพูด หยุดด้วยตัวเอง แล้วก็การพูดให้คนอื่นเจ็บใจ ที่แถวบ้านเราก็พูด ครอบครัวเราก็พูดคำหยาบ ชอบพูดคำหยาบใส่กันให้รู้สึกเจ็บปวด แล้วเวลาว่าไม่ได้ว่าด้วยเหตุผล ว่าให้มันรุนแรงทำร้ายน้ำใจ คำพูดมันก็มีหลายคำพูด

“ผมเองก็เกิดมาในสังคมที่ไม่ได้หรูหราอะไร แต่ตรงนั้นมันก็คือการเรียนรู้ และก็อีกหลายอย่างที่เราเอาเปรียบเพื่อน หรือเราอาจจะขโมยของเพื่อน และวันที่เราทำผิดแล้วภาพมันหลอกหลอนเรา คือวันที่เราไปหยิบยางลบเพื่อน เพื่อนนั่งข้างหน้า เรานั่งข้างหลัง แล้วยางลบเพื่อนหล่น แล้วเราก็หยิบเลย หยิบแล้วเก็บเอาไว้ไม่คืน ตอนนั้นรู้สึกว่าเราจะเรียน ป.3 แต่ถึงเค้าไม่รู้แต่เรารู้ แล้วยางลบที่ขโมยของเพื่อนมาเราก็เอามันออกมาใช้มั้ยได้ และเหตุการณ์นี้มันเปลี่ยนชีวิต เพราะว่ายางลบมันเป็นของเค้า มันไม่ใช่ของเรา และมันก็ทำให้เราเป็นทุกข์”