-กฎหมาย พ.ร.บ.ภาษีสรรพสามิตที่ผมขอแก้ไขนั้น คือมาตรา 153 ว่าด้วยเรื่องของการผลิตสุราซึ่งเงื่อนไขของการออกใบอนุญาตนั้น จะไม่สามารถถูกจำกัดได้ด้วยกำลังการผลิต หรือ กำลังแรงม้า หรือเงื่อนไขใดๆ อันเป็นการตั้งกำเเพง เพื่อเป็นการเปิดโอกาสให้ผู้ผลิตรายย่อยสามารถเข้าสู่ตลาดได้ง่ายขึ้น
-คุณภาพของสุราเพื่อการค้า ไม่มีการเเก้ไข คงเเนวปฏิบัติเดิม จะยังถูกควบคุมโดยประกาศกรมสรรพสามิต เรื่อง หลักเกณฑ์ วิธีการและเงื่อนไขในการผลิตสุราและการนำสุราออกจากโรงงานอุตสาหกรรมเพื่อตรวจวิเคราะห์ในขั้นตอนการผลิต เช่นเดิม กล่าวคือก่อนนำออกจำหน่าย จะต้องมีการนำตัวอย่างของสุราที่ผลิตเสร็จแล้วส่งตรวจกับแล็ปของกรมสรรพสามิตก่อน
-การลดเพดานกฎหมายให้ผู้ผลิตเข้ามาอยู่ในการกำกับควบคุมมของสรรสามิตจะทำให้ประชาชนได้บริโภคของที่ปลอดภัย เห็นเเสตมป์ก็รู้เลยผ่านการตรวจของสรรพสามิตเเล้ว

นายเท่าพิภพ ระบุต่อว่า กรณีซุ้มยาดองมรณะนั้น จากข้อเท็จจริงของคดีที่ปรากฏ ตรวจพบว่ายาดองเถื่อนมีปริมาณเมทิลแอลกอฮอล์เกินค่ามาตรฐาน ซึ่งเมทิลแอลกอฮอล์นั้นกินไม่ได้เป็นพิษ ปกติโรงงานจะเเต่งกลิ่น และสีให้กินไม่ได้อยู่เเล้ว โดยธรรมชาติการผลิตสุราเมทิลแอลกอฮอล์จะเกิดขึ้นในปริมาณน้อยมาก และสลายไปโดยธรรมชาติในกระบวนการหมักบ่มอยู่เเล้ว กรณีนี้ที่ไปจับสองพี่น้องพบว่า “ไม่ใช่โรงผลิตสุรา” เเต่อย่างใด เเต่เป็นการซื้อแอลกอฮอล์มาเจือจาง จาก95% เป็น 35% ซึ่งจะเอทิลหรือเมทิลก็ผิดกฎหมายเรื่องการปรับเเต่งสุราอยู่เเล้ว น่าจะต้องสืบไปต่ออีกว่าซื้อสุราดังกล่าวมาจากโรงผลิตที่ไหน หรือนำเข้าจากใคร เพราะปกติเเล้วคนที่จะขายเอทิลแอลกอฮอล์ Food gradeได้มีเเต่องค์การสุรา สังกัดกรมสรรพสามิตเองเท่านั้น หรือมาจากที่อื่น จะได้มีพิจารณาทำกระบวนการนี้ให้รัดกุมยิ่งขึ้น