“นักวิชาการ” ค้านแก้รธน.หมวดจริยธรรม ชี้เป็นมโนสำนึก คนปกติทั่วไปชั่งน้ำหนักได้ 

นายคมสัน กล่าวว่า รัฐธรรมนูญ 60 เขียนในสไตล์แบบนี้ ไม่ได้เขียนในเชิงกำหนดโทษ เพราะฉะนั้น กรณีของน.ส.พรรณิการ์ หรือน.ส.ปารีณา ศาลไม่ได้ชี้โดยตรงว่าย้อนหลังไปการกระทำผิดที่เกิดขึ้นแล้ว และเอามาลงโทษย้อนหลัง แต่ศาลมองว่าสิ่งที่ทำเป็นความประพฤติที่ติดตัวคุณมา จนถึงวันรับตำแหน่งหรือมีหน้าที่ แล้วคุณไม่แก้ไขให้เรื่องเหล่านั้นหายไป และยังคงทำอยู่ อย่างกรณีช่อ พรรณิการ์ ที่มีพฤติกรรมดูหมิ่นพระมหากษัตริย์ เมื่อเข้ารับตำแหน่งหน้าที่ ควรจะลบภาพนั้น แต่ก็ไม่ทำ การกระทำเกิดขึ้นและดำรงอยู่ตลอดเวลาจนถึงตอนรับตำแหน่ง เรื่องของน.ส.ปารีณา ก็อ้างว่ารับมรดกที่ดินจากพ่อ ซึ่งเป็นที่ป่า ข้อเท็จจริงคุณรับที่ป่า แม้จะบอกว่าพร้อมจะคืนเมื่อศาลตัดสิน แต่ก็ยังถือครองอยู่ในขณะที่ดำรงตำแหน่ง และเรื่องอยู่ในกระบวนการของศาล และก็ไม่ได้แก้ไขให้เรื่องพ้นจากตัวคุณ ตอนศาลตัดสิน ศาลมองว่าขณะที่ดำรงตำแหน่งยังมีเรื่องนั้นอยู่หรือไม่ การถือครองที่ดินที่เป็นที่ของรัฐ ซึ่งผิดกฎหมาย เรื่องนี้จึงเป็นเรื่องของคุณสมบัติต้องห้าม ที่ยังคงอยู่ในระหว่างดำรงตำแหน่ง ตนมองว่าเรื่องที่กล่าวอ้างเป็นวาทกรรมเป็นการลงโทษย้อนหลัง มันไม่ใช่ ข้อเท็จจริงมันยังมีพฤติกรรมนั้นอยู่ในขณะที่ดำรงตำแหน่งในหน้าที่นั้น

นายคมสัน กล่าวว่า ในข้อเท็จจริงทุกคนรู้ว่าเรื่องไหนควรไม่ควรทำอยู่แล้ว ถ้ามีมโนสำนึกที่ดี คนปกติหรือชาวบ้านทั่วไปสามารถชั่งน้ำหนักได้ แต่ปัญหาของบ้านเรา นักการเมืองไม่ค่อยนำพาเรื่องเหล่านี้ รัฐธรรมนูญ ปี 50 ,ปี 60 พยายามทำให้มาตรฐานจริยธรรมเข้าไปอยู่ในจิตใจ ในมโนสำนึกที่ดีของนักการเมือง แต่ข้อเท็จจริงมันไม่มีสิ่งเหล่านี้เกิดขึ้น จึงต้องมีมาตรการที่จะลงโทษทางจริยธรรมเกิดขึ้น ถ้ามีพัฒนาการไประยะหนึ่ง ผมก็มองว่านักการเมืองจะระวังมากขึ้น จะรู้ว่าเรื่องใดควรทำ ไม่ควรทำ จะต้องอาศัยพัฒนาการให้ชัดขึ้น บ้านเรามีปัญหาเรื่องอ่อนมาตรฐานจริยธรรมอย่างรุนแรง ไม่ว่าระดับใด และนักการเมืองเห็นได้ชัดมากที่สุด