ส่วนกรณีที่หลายคนติดใจในคำพูดของแม่ตั๊ก อย่างกรณีที่บอกว่า เงินอยู่ในกระเป๋าเรา แม่ตั๊กแจ้งว่า ช่วงนั้นจะมีคนโอนเงินให้มิจฉาชีพ ก็จะย้ำตลอดว่า เงินอยู่ในบัญชีอย่าโอนให้ใครง่ายๆ เงินทุกบาททุกสตางค์มีค่า

ทั้งนี้ ผลกระทบที่เกิดขึ้นกระทบไปถึงลูก คนที่ทำลายความรู้สึกตัวเองมากที่สุดคือคุณสตางค์ ที่ทำให้ลูกสาว ถูกเพื่อนกล่าวหาว่า พ่อเปิดร้านทองปลอม ถ้าต้นผิดจริงให้กฎหมายลงโทษตนเองแต่ไม่ใช่ทำคลิปโดยไม่มีข้อมูลจริง ๆ

ขณะที่น.ส.วงศ์ผกา ชนะการ อายุ 35 ปี หรือ ฝ้าย ผู้เสียหาย กล่าวว่า ตนเองซื้อปี่เซียะ 8 ตัว เมื่อปี 2564 ราคา 33,332 บาท ซึ่งในปีนั้นราคาทองบาทละ 28,250 บาท จึงคิดว่าส่วนต่างอีก 4,000 บาท นั้นเป็นค่ากำเหน็จ โดยภายในไลฟ์การขายได้มีการแจ้งว่า ปี่เซียะดังกล่าวค่ากำเหน็จสูง แต่ไม่ได้บอกน้ำหนักทองจริงว่ากี่กรัม ทำให้ตนเข้าใจว่าได้เครื่องประดับที่ทำจากทองน้ำหนัก 1 บาทมา

เมื่อได้รับปี่เซียะจากทางร้าน ก็พบว่ามีร่องรอยบุบที่ก้น ตัวเองจึงพยายามติดต่อโทรหาทางร้าน แต่ปรากฏว่า ทางร้านไม่รับสาย จึงเดินทางไปที่ร้าน ถึง 2 ครั้ง แต่ก็พบว่า ปิดทั้ง 2 ครั้ง จึงมองข้ามไป ซึ่งตอนนั้นก็ยอมรับว่าวันนั้นไม่ได้ดูใบรับประกัน จนเมื่อปี 2565 ตัวเองมีปัญหาด้านการเงินจึงนำปี่เซียะไปขายกับร้านทอง 4 ร้าน แต่ไม่มีร้านใดรับซื้อ แต่ก็มีร้านทองบางร้านแนะนำให้นำไปขายคืนที่ร้านเดิม บางร้านก็ตกใจ ในราคาที่ซื้อเริ่มต้น และบางร้านก็รับซื้อแค่ 10,000 บาท ซึ่งสาเหตุที่ร้านทองหลายร้านไม่รับซื้อเพราะทองดังกล่าวไม่มีตราปั๊มเหมือนกับทองปกติที่ขายในร้านทองทั่วไป

แม้ว่าทางแม่ตั๊กจะอ้างว่ามีของแถมให้ แต่ตนก็ไม่ได้ต้องการของแถม ซึ่งเป็นเพียงของสมนาคุณเอง หรือต่อให้มีมูลค่ามากกว่าทอง ทางร้านก็ไม่สามารถนำมาบวกรวมเป็นราคาได้ และในมุมมองตัวเองที่เป็นแม่ค้าเหมือนกันมองว่า การค้าขายต้องสุจริต ยอมรับว่า ไม่มีใครขายของขาดทุน แต่ควรเอากำไลพอควรพองาม เค้าอยู่ได้เราอยู่ได้จะได้อยู่ยาว ไม่งั้นคงจบเหมือนเคสนี้