14 ก.พ.68 นายปิยบุตร แสงกนกกุล เลขาธิการคณะก้าวหน้า โพสต์ข้อความผ่านเฟซบุ๊ก ระบุถึงเพื่อไทยวิธีว่า นายสุทิน คลังแสง และคณะ พยายามอธิบายว่าประเด็นปัญหาเรื่องการแก้ไขรัฐธรรมนูญ ในรัฐสภาแบ่งแยกออกเป็น 3 จำพวก ได้แก่ ไม่แก้, ได้แก้ และแก้ได้

โดยพวกเขา คือพวก “แก้ได้” ต้องการแก้ไขรัฐธรรมนูญให้สำเร็จ พยายามหาหนทางแก้ไขให้ได้ หากเดินตรงแล้วติดขัดมีอุปสรรค ก็ต้องเดินอ้อมไปเสียหน่อย เพื่อแก้ไขให้ได้ มิใช่ดันทุรังหัวชนกำแพง เพื่อสักแต่จะบอกว่าได้แก้แล้ว แต่สุดท้ายแก้ไม่ได้ ชุดคำอธิบายแบบนี้ มิใช่เป็นปรากฏการณ์ใหม่ พรรคเพื่อไทยเคยใช้คำอธิบายแบบนี้มาโดยตลอด
หลังเหตุการณ์ฆ่าหมู่กลางมหานคร ในปี 2553 ประชาชนจำนวนมหาศาลเทคะแนนให้พรรคเพื่อไทยชนะการเลือกตั้งอย่างถล่มทลาย ด้วยความคาดหวังว่าเมื่อพรรคเพื่อไทยได้เป็นรัฐบาล มีอำนาจเด็ดขาดแล้ว จะจัดการแก้ไขปัญหาสำคัญทางโครงสร้าง เช่น การแก้ไขรัฐธรรมนูญ การปฏิรูปศาลรัฐธรรมนูญและองค์กรอิสระ การปฏิรูปกองทัพ และการนำผู้กระทำความผิดจากกรณีสลายการชุมนุมคนเสื้อแดงปี 53 มาดำเนินคดี เป็นต้น

อย่างไรก็ตาม เมื่อพรรคเพื่อไทยมีอำนาจ อารมณ์แบบฮึกเหิม ปลุกระดม เหมือนตอนหาเสียง ก็ค่อยๆ หายไปทันที คำว่า “แก้ไข ไม่แก้แค้น” ขึ้นมาแทนที่ พล.อ.ประยุทธ์ จันทร์โอชา ได้เป็นผู้บัญชาการทหารบก จ่ายเงินเยียวยาผู้เสียหายจากการสลายการชุมนุม แต่การดำเนินคดีผู้กระทำความผิดไม่คืบหน้า

พยายามแก้ไขรัฐธรรมนูญเพื่อให้มีสภาร่างรัฐธรรมนูญมาจัดทำรัฐธรรมนูญใหม่ทั้งฉบับ แต่ศาลรัฐธรรมนูญขัดขวางด้วยการแนะนำแทรกเข้าไปหนึ่งประโยคในคำวินิจฉัยว่าควรไปทำประชามติ พรรคเพื่อไทยยอมถอยครั้งที่ 1 เปลี่ยนไปแก้ไขรายมาตราในหลายประเด็น เช่น เปลี่ยนที่มาของสมาชิกวุฒิสภา เป็นต้น แต่ศาลรัฐธรรมนูญก็ขวางอีก บอกว่าเป็นการได้มาซึ่งอำนาจโดยวิถีทางไม่เป็นประชาธิปไตย คราวนี้พรรคเพื่อไทยถอยอีก นายกรัฐมนตรีไปขอนำร่างฯ ที่อยู่ในขั้นตอนการลงพระปรมาภิไธยกลับคืนมา ทั้งๆ ที่รัฐธรรมนูญไม่ได้ให้ทำเช่นนั้น สุดท้ายการแก้ไขรัฐธรรมนูญเพื่อไปสู่การทำรัฐธรรมนูญใหม่ก็ไม่เกิดขึ้น

คนของรัฐบาลพยายามบอกว่าการลงนามให้สัตยาบันธรรมนูญกรุงโรมทำไม่ได้ ข้อเสนอการลบล้างผลพวงรัฐประหารของคณะนิติราษฎร์ พรรคเพื่อไทยไม่สนใจ แต่เลือกใช้การตรากฎหมายนิรโทษกรรมเหมาเข่ง แบบไปลงมติกันในสภาลักหลับสุดซอยกันช่วงดึกดื่น

สุดท้ายก็จบด้วยการรัฐประหาร ในการหาเสียงเลือกตั้งปี 2566 ช่วงท้ายๆ แกนนำและคณะผู้ช่วยหาเสียงของพรรคเพื่อไทย พยายามชูธงเรื่องการจัดการมรดกคณะรัฐประหาร การแก้ไขรัฐธรรมนูญ จะจัดการเรื่องคดีเกี่ยวกับการแสดงออกทางการเมือง ทั้งหมดนี้ก็เพื่อต้องการคะแนนเสียงจากฝ่ายก้าวหน้า ในขณะที่แกนนำพรรคเพื่อไทยหลายคน พูดหลายครั้งในทำนองว่าพรรคก้าวไกลเพ้อฝัน สุดท้ายทำอะไรไม่ได้ ไปได้แค่ยอดมะพร้าว แต่พรรคเพื่อไทย อยู่บนความเป็นจริง และมีโอกาสทำสำเร็จ

สุดท้าย ณ วันนี้ ผลเป็นอย่างไรก็เห็นกันอยู่ ยกเลิกเกณฑ์ทหารภาคบังคับ – ไม่มี, การแก้ไขรัฐธรรมนูญ – ไม่มี, การลบล้างผลพวงรัฐประหาร – ไม่มี, การนิรโทษกรรมคดีเกี่ยวกับการแสดงออกทางการเมือง – ไม่มี ขนาดแค่รายงานคณะกรรมาธิการวิสามัญที่พวกตนเองเสนอ ยังกระโดษหนีกันเกือบยกพรรค การนำเรื่อง 112 มาพูดกันในสภา – ไม่มี มีแต่ออกตัวทุกวัน 3 เวลา หลังอาหารว่าไม่แตะต้องๆๆ การหาวิธีปล่อยตัวชั่วคราว คดี 112 – ไม่มี แต่มีรัฐบาลข้ามขั้ว คุณทักษิณ ชินวัตร ได้กลับมาบ้าน ได้อภัยโทษ ไม่ต้องคิดคุกแม้แต่วันเดียว และคุณแพทองธาร ชินวัตร เป็นนายกรัฐมนตรี