ในเฟซบุ๊ก พุทธะอิสระ โพสต์ข้อความระบุว่า จารย์สู้ๆ จารย์ออกมาลุยบนถนนเองเลย ศิษย์รออยู่ ๑๔ มีนาคม ๒๕๖๔ เห็นบรรดาจารย์ๆ ตบเท้าออกมาแสดงตนใช้ตำแหน่งพร้อมหลักทรัพย์ ๕๐๐,๐๐๐ บาท มาที่ศาลอาญากลางรัชดา เพื่อยื่นประกันตัวแกนนำม็อบ
ซึ่งก็มีทั้งอาจารย์ และผู้บริหารมหาวิทยาลัยธรรมศาสตร์บางคน และอาจารย์ และผู้บริหารจากมหาวิทยาลัยมหิดลบางคน โดยอ้างเหตุผลว่า เป็นช่วงเวลาสอบ นักศึกษาทุกคนซึ่งยังต้องถือว่าเป็นผู้บริสุทธิ์อยู่ ควรได้รับการปล่อยตัวชั่วคราว เพื่อไม่ให้ต้องเสียอนาคตทางการศึกษา
เห็นความห่วงใยของจารย์ที่มีต่อศิษย์แล้ว ใจหนึ่งก็คิดว่า ช่างเป็นบุญของเด็กๆ ที่มีผู้ใหญ่ใจดีคอยดูแล ห่วงทุกข์สุขของศิษย์ตน แต่พอมาคิดอีกที จารย์จะหวังดีช้าไปไหมล่ะ ทำไมจารย์ไม่แสดงความห่วงใย หวังดีให้เร็วกว่านี้
ตอนที่บรรดาศิษย์ของจารย์ออกมาสร้างความวุ่นวาย ให้บ้านเมือง ทำความเดือดร้อน ทำร้ายย่ำยีสถาบัน ดูถูกดูหมิ่นทำร้ายจิตใจคนไทย โดยไม่สนใจที่จะร่ำเรียนหนังสือหนังหา
ถามว่า ทำไมจารย์ไม่แสดงความห่วงใย ออกมาตักเตือนบรรดาศิษย์ของจารย์ หรือจารย์คอยสนับสนุนพวกเขาให้สร้างความเดือดร้อนให้บ้านเมือง พอมาถึงวันนี้ จารย์คงกลัวว่า พวกเขาจะซัดทอด พัวพันถึงตัวจารย์หรือเปล่า จึงร้อนใจอยากให้ปล่อยตัวโดยเร็ว คงเป็นเพราะจารย์กลัวเด็กจารย์จะปากโป้ง
เอาเป็นว่า หากจารย์กลัวและอยากรอด จารย์คงต้องออกหน้าลงถนนมาแสดงบทนำเอง ให้มันสุดลิ่มทิ่มประตูไปเลยจารย์ อย่าเอาแต่หลอกใช้เด็กๆ แล้วปล่อยให้พวกเขา ต้องมาติดคุก ติดตาราง อยู่อีกเลยจารย์
จารย์สู้ๆ จารย์ออกมา ออกมาเลยจารย์
พุทธะอิสระ
