เมื่อวานนี้ ( 21 เม.ย.65 ) ผู้ใช้เฟซบุ๊กรายหนึ่ง โพสต์เรื่องราวสุดประทับใจของเณรน้อย ที่มีอายุเพียง 10 ปี ซึ่งตั้งใจเขียนจดหมายไปหาโยมยาย เพื่อให้ช่วยพาเจ้าดุ่ย สุนัขตัวโปรดไปหาหมอ โดยเมื่อเขียนเสร็จจึงนำไปแปะไว้ที่ฐานพระพุทธรูป โดยใช้เฟซบุ๊กระบุข้อความ ว่า “เอ็นดูความเป็นห่วงน้องดุ่ย ของลูกเณร” หลังโพสต์ดังกล่าวถูกแพร่แพร่ ทำให้ผู้ใช้เฟซบุ๊กจำนวนมากเข้ามาชื่นชมและเอ็นดูความน่ารักของเณรน้อย อาทิ ลูกเณรน่ารักจังเลย, เขียนจดหมายเอ็นดูแท้, บวชอยู่วัดไหนหนอเณร และคนอ่านก็อดอมยิ้มไปด้วยไม่ได้
ข่าวที่น่าสนใจ
หลังทราบเรื่องผู้สื่อข่าวจึงสอบถามไปยังเจ้าของเฟซบุ๊กทราบชื่อ คือ นางสมควร นาคมอญ เล่าให้ฟังว่า ตนเป็นคนรักสุนัข ทุกๆ เช้าตนจะเอาข้าวไปให้สุนัขที่วัดวังปลาสามัคคีธรรม ต.พญาวัง อ.บึงสามพัน จ.เพชรบูรณ์ และได้รู้จักกับ สามเณรธนโชติ บุญเกิด หรือ เณรเปรม อายุ 10 ปี ซึ่งมาบวชเรียนอยู่ที่วัด โดยเณรเปรม จะเรียกตนว่าโยมยาย กระทั่งวันที่ 20 เม.ย.ที่ผ่านมา ขณะตนขี่รถจักรยานยนต์เอาข้าวมาให้สุนัขที่วัดเหมือนทุกวัน ตนสังเกตเห็นว่ามีซองจดหมาย 2 ซองเขียนด้วยลายมือติดอยู่ที่ฐานพระ เมื่อสอบถามจึงรู้ว่าจดหมายดังกล่าวเป็นของ เณรเปรม ที่เขียนถึงตน
นางสมควร บอกอีกว่า สาเหตุที่เณรเปรม เขียนจดหมายถึงตน คงเห็นว่าเจ้าดุ่ย อาการไม่ดี ด้วยความที่เป็นห่วงเจ้าดุ่ย เณรจึงเขียนจดหมายถึงตนแล้วนำไปติดไว้ที่ฐานพระ ซึ่งอยู่ในบริเวณที่ตนเอาข้าวไปให้สุนัขเป็นประจำ ตนรู้สึกประทับใจมาก อ่านไปยิ้มไป เพราะเอ็นดูเณร ที่พยายามเขียนจดหมาย จึงนำเรื่องราวดังกล่าวมาแชร์ลงเพจเฟซบุ๊กกลุ่มบึงสามพันบ้านเรา เพื่อให้คนในกลุ่มเห็นถึงความน่ารักของเณรน้อย
ด้าน พระสมพร กันตะสีโล เจ้าอาวาสวัดวังปลาสามัคคีธรรม บอกว่า เจ้าดุ่ย เป็นหมาของแม่ชี ท่านหนึ่ง ตอนหลังแม่ชีต้องไปอยู่ที่อื่นจึงไม่ได้เอาเจ้าดุ่ย ไปด้วย ตนจึงรับเลี้ยงเจ้าดุ่ย เอาไว้ สำหรับเณรเปรม เป็นเด็กดี อาศัยอยู่กับยาย (พ่อแม่แยกทางกัน) ตนจึงรับอุปการะส่งเรียนหนังสือ และได้มาบวชเณรอยู่ที่วัดในช่วงปิดเทอม เณรเปรม จึงได้คลุกคลีกับเจ้าดุ่ย และหมาตัวอื่นๆ ภายในวัด แต่จะรักเจ้าดุ่ยเป็นพิเศษมากกว่าตัวอื่น
สอบถาม เณรเปรม บอกว่า ตนรักเจ้าดุ่ย เพราะเจ้าดุ่ย มันแก่แล้ว สุขภาพไม่ค่อยดี และผอม ส่วนที่เขียนจดหมายถึงโยมยาย เพราะเห็นว่าเวลานอนหรือเดิน เจ้าดุ่ย มักจะจาม ตนเป็นห่วงกลัวเจ้าดุ่ย จะเป็นอะไรไป และเมื่อวานหลังกลับจากบิณฑบาต ตนไม่เห็นโยมยาย จึงเขียนจดหมายถึงโยมยาย ให้ช่วยพาเจ้าดุ่ย ไปหาหมอ เพราะอีก 3 วัน เณรก็จะสึกแล้วกลับไปเรียนออนไลน์ที่บ้านกับยาย และคงจะคิดถึงเจ้าดุ่ย มาก จึงตั้งใจไว้ว่าทุกวันพระจะตามแม่ (ยาย) มาทำบุญที่วัดเพื่อมาหาเจ้าดุ่ย
ข่าวที่เกี่ยวข้อง
