“ตะวัน แบม” ยังรักษาตัวในรพ. ลั่นการต่อสู้ครั้งนี้ยังไม่จบ จนกว่าเพื่อน ๆ จะได้ออกจากคุก

ทัตพงศ์ ถูกกล่าวหาว่าครอบครองวัตถุระเบิดปิงปอง ทัตพงศ์เคยได้รับการปล่อยตัวจากเรือนจำเมื่อวันที่ 8 ก.พ. 2566 เนื่องจากอัยการยังทำสำนวนฟ้องไม่เสร็จ แต่ได้ปล่อยตัวไปแค่เพียง 3 อาทิตย์ หลังจากนั้นอัยการส่งฟ้องคดีในวันที่ 1 มี.ค. 66 และศาลอาญามีคำสั่งไม่ให้ประกัน ระบุคำสั่งว่า “กรณีการกระทำที่ถูกกล่าวหา เป็นความผิดร้ายแรง มีอัตราโทษสูง เป็นการกระทำเกี่ยวกับวัตถุระเบิดที่ไม่สามารถออกใบอนุญาต ทำให้เกิดระเบิดในถนนสาธารณะกลางเมือง อันอาจเป็นอันตรายแก่ประชาชนและทรัพย์สินได้ ซึ่งเป็นภัยร้ายแรงมาก หากให้ปล่อยชั่วคราว อาจหลบหนีได้ จึงไม่อนุญาตให้ปล่อยชั่วคราว ยกคำร้อง” ทั้งๆที่ทัตพงศ์ได้ให้ความร่วมมือกับเจ้าหน้าที่ตำรวจโดยตลอด ทั้งในชั้นจับกุมและชั้นสอบสวน ไม่ปรากฏพฤติการณ์ว่าจำเลยต่อสู้ขัดขืนเจ้าพนักงานตำรวจหรือมีพฤติการณ์หลบหนี

ถิรนัย และ ชัยพร ถูกกล่าวหาว่าครอบครองระเบิดปิงปอง ศาลอาญาพิพากษาเมื่อ 15 ก.พ. 66 ทั้งคู่ให้การรับสารภาพ ศาลชั้นต้นพิพากษาจำคุก 3 ปี ทนายยื่นประกันตัวหลายครั้งแต่ศาลมีคำสั่งไม่อนุญาตให้ประกันตัว โดยระบุว่า ข้อหามีอัตราโทษสูง มีเหตุอันควรเชื่อว่าจำเลยจะหลบหนี
ชนะดลถูกอัยการสั่งฟ้องในวันที่ 15 มี.ค. 66 ในข้อหาครอบครองระเบิด หลังเข้าร่วมชุมนุม ม็อบ20สิงหา64 ก่อนศาลไม่ให้ประกันโดยระบุว่าเกรงจะหลบหนี แม้ชนะดลไม่เคยหลบหนี
ทั้ง5คนนี้ที่ยังอยู่ในเรือนจำและคนอื่นๆล้วนเป็นบุคคลที่ได้รับผลกระทบโดยตรงจากการบริหารงานที่ไร้ประสิทธิภาพของรัฐบาลและระบบโครงสร้างที่เน่าเฟะของประเทศ รวมถึงความเหลื่อมล้ำต่างๆที่พวกเขาต้องเจอ จนพวกเขาต้องออกมาเรียกร้อง และไม่ว่าพวกเขาจะต่อสู้ในแนวทางใด แต่หากเรามีอุดมการณ์เดียวกัน พวกเราล้วนเป็นเพื่อนกันและเราจะไม่ยอมทิ้งใครไว้ข้างหลัง

ความไม่ยุติธรรมที่เกิดขึ้นกับพวกเขา ไม่ว่าจะเป็นการขังพวกเขาไว้ระหว่างการพิจารณาคดีโดยที่ยังไม่มีคำพิพากษา ซึ่งเป็นการละเมิดหลักPresumption of innocence และในทางปฏิบัติของศาลกลับกลายเป็น Presumption of guilt หรือไม่ว่าจะเป็นการจับพวกเขาคุมขังนาน จนท้ายที่สุดก็เหมือนเป็นการบีบให้พวกเขารับสารภาพเพื่อให้คดีมันจบๆไป และความไม่ยุติธรรมอื่นๆอีกมากมายที่เกิดขึ้นในกระบวนการยุติธรรมไทย