หนุ่มสุดเจ๋ง ผุดไอเดีย ปักหมุด “ห้องน้ำ” หมดปัญหาปวดหนักยามฉุกเฉิน

ประสบการณ์ปวดหนักไม่ใช่เรื่องตลก เชื่อว่าหลายคนต้องเคยเผชิญกับช่วงโมงวิกฤต เมื่อร่างกายไม่เป็นใจ ดันมาปวดท้องหนัก ในชั่วโมงที่ไม่ควรเกิดขึ้น เช่น บนทางด่วน บนรถตู้ หรือบริเวณที่ห่างจากปั๊มน้ำมันหรือห้างสรรพสินค้ามาก ๆ ทำเอาหลายคนถึงกับสิ้นหวัง เสี่ยงไม่ทันกาล จนพลาดมาแล้ว แต่ต่อไปนี้ ปัญหาเหล่านี้จะหมดไป!

เมื่อหนุ่มสุดเจ๋ง เจ้าของไอเดียสุดล้ำ ปล่อยแอปฯ Khee แอปฯ ใหม่มาแรง ช่วยหา “ห้องน้ำ” พร้อมปักหมุดช่วยชีวิตผู้อื่น ด่วนแค่ไหนก็เอาอยู่ ในคอนเซ็ปต์ เราอาจเป็นฮีโร่ของทุกคนไม่ได้ แต่เราเป็นฮีโร่ของใครบางคนได้เสมอ จนกลายเป็นไวรัลที่ชาวต่างชื่นชมพร้อมแชร์สนั่นถูกอกถูกใจจากประสบการณ์สุดแสนทรมานที่ไม่มีใครอยากเจออีก

โดยเจ้าของไอเดียแอปฯ Khee นี้เป็นของ เศรษฐสิทธิ์ เศรษฐการุณย์ โดยเจ้าตัวอัปเดตข้อมูลผ่าน Facebook ส่วนตัว โดยระบุว่า เมื่อวันที่ 15 กุมภาพันธ์ที่ผ่านมา ผมกับเพื่อนคนนึงนั่งรถตู้จากอนุสาวรีย์ชัยไปมหาวิทยาลัยธรรมศาสตร์ ศูนย์รังสิต เพื่อจะไปกินบัวลอยกับเพื่อนอีกคนที่เรียนที่นั่น ทันทีที่ลงจากรถ เขาบอกผมว่า เราต้องหา “ห้องน้ำ” ฉับพลันนั้นผมก็รู้ได้ทันทีว่าเขาต้องกำลังปวดขี้อยู่อย่างแน่นอน บางที เขาอาจจะอั้นขี้มาตลอดเวลาที่นั่งอยู่บนรถตู้เลยก็ได้

เราเดินข้ามถนนคลองหลวง เข้าไปในมหาวิทยาลัย เราเดินไป มองหาป้ายห้อง น้ำไป แต่ก็ไม่มีวี่แววว่าจะเจอ จริง ๆ จะถามคนแถวนั้นก็คงได้ แต่ไม่ เราไม่ทำแบบนั้น ผมหยิบมือถือขึ้นมา เปิดแอป Google Maps แล้วค้นหา ห้อง น้ำ แต่ผลการค้นหาที่ใกล้ที่สุดก็อยู่ห่างออกไปเกือบกิโล วินาทีนั้น ผมสิ้นหวัง และคิดว่าเขาจะขี้แตกเมื่อไหร่ก็คงขึ้นอยู่กับเวลา

ผมตัดสินใจไม่บอกผลการค้นหาของ Google Maps ให้เขาฟัง ผมเก็บมือถือลงกระเป๋ากางเกงเงียบๆ พร้อม ๆ กับที่เขาจะเอ่ยพึมพัมออกมาว่า ถ้ามีแอปฯ หา ห้อง น้ำก็คงดี “ก็เข้าท่า” ผมตอบกลับ เราจะตัดสินใจเดิมพันเวลาที่เหลืออยู่ด้วยการเดินเข้าไปในอาคารคณะพาณิชยศาสตร์และการบัญชีด้วยความเชื่อที่ว่า ตึกตั้งใหญ่ มันต้องมีห้อง น้ำสักที่แหละวะ

ทันทีที่เดินเข้าไป เราก็เห็นป้ายนำทางที่ชี้ไปทางซ้ายมือ เขียนว่า Toilet เราเดินตามไปด้วยศรัทธาอันแรงกล้า และในที่สุด เพื่อนผมก็ได้ขี้ หลังจากวันนั้น ความคิดเรื่องแอปฯ หาห้อง น้ำก็หายไปจากหัวของผม จนกระทั่งวันที่ผมไปกินก๋วยเตี๋ยวเพื่อนคนนี้อีกครั้ง

วันนั้นเป็นวันที่ 5 มีนาคม เราตั้งใจจะไปกินก๋วยเตี๋ยวต้มยำตำลึงนายเอก สาขาวงเวียนบางเขน เราขึ้นบีทีเอสจากสถานีมหาวิทยาลัยเกษตรศาสตร์ ผ่านกรมป่าไม้ บางบัว และคราวนี้เป็นผมเองที่เริ่มปวดขี้ที่สถานีกรมทหารราบที่ 11 ทันทีที่เราลงที่สถานีวัดพระศรีมหาธาตุ เป็นผมที่บอกกับเขาว่า เราต้องหา “ห้องน้ำ” ผมหยิบมือถือขึ้นมา เปิดแอป Google Maps ค้นหา ห้อง น้ำ แล้วก็เป็นอีกครั้งที่แอปนี้ไม่สามารถกอบกู้สถานการณ์ของผมได้

ด้วยการแสดงผลการค้นหาเป็นห้อง น้ำโลตัสหลักสี่ที่อยู่ห่างออกไปหกร้อยเมตร วินาทีนั้น ผมยืนบนสถานีวัดพระศรีมหาธาตุสูงลิ่วที่ตั้งอยู่กลางวงเวียนบางเขนท่ามกลางอากาศร้อนอบอ้าวจนเหงื่อเป็นเม็ด มองลงมาไม่เห็นอะไรนอกจากถนน รถยนต์ และอาคารมากมายที่ไม่รู้จัก มันคือความสิ้นหวัง วินาที่นี้เองที่ความคิดเรื่องแอปหาห้อง น้ำกลับเข้ามาในหัวผมอีกครั้ง