“จรัญ” ชี้ถือหุ้นสื่อ ขาดคุณสมบัติส.ส. สะเทือนเก้าอี้นายกฯ หากศาลรธน.รับคำร้องต้องหยุดปฏิบัติหน้าที่ทันที

ส่วนประเด็นสำคัญที่มีการพูดถึงว่าหากการถือหุ้นจำนวนเล็กน้อยไม่สามารถไปครอบงำสื่อนั้นได้นั้น ซึ่งปรากฎว่า ก่อนวันเลือกตั้ง เมื่อวันที่ 2 พฤษภาคม 2566
มีคำพิพากษาของศาลฎีกา (กรณีนายชาญชัย อิสระเสนารักษ์ อดีต ส.ส.นครนายก พรรคประชาธิปัตย์ (ปชป.)ถือหุ้น AIS )วางเป็นบรรทัดฐานว่า เวลาจะใช้กฎหมายบทนี้ มาตรา 98 (3) ต้องคำนึงถึงเจตนารมณ์ เหตุผล ที่มีลักษณะต้องห้ามนี้ขึ้นมาก็เพื่อให้ความเป็นธรรมแก่ผู้สมัครส.ส.ทุกคนหลายพันคน ถ้าปล่อยให้ผู้สมัครคนใดคนนึงมีอิทธิพลในสื่อแบบใดก็ตาม เขาก็จะได้เปรียบผู้สมัครคนอื่นก็ไม่ยุติธรรม ศาลฎีกาไม่ได้ตีความตามตัวหนังสือถ้าตีตามตัวหนังสือไม่ว่าจะถือหุ้นมากหรือน้อย ก็ถือว่าผิด ห้ามไม่ให้เป็นเจ้าของหรือผู้ถือหุ้นในกิจการหนังสือพิมพ์หรือสื่ออื่นใด แต่คำพิพากษาศาลฎีกามีน้ำหนักเพราะเวลาใช้กฎหมายทั่วโลกรวมถึงไทยเราก็ถือหลักว่าต้องวิเคราะห์ถึงเจตนารมย์เหตุผลที่มาที่ไปของกฎหมายบทนั้น จะยึดตามตัวหนังสืออย่างเดียวไม่ถูกต้องตามหลักนิติธรรม ถือว่ามีน้ำหนัก แต่ข้อแตกต่างคือเรื่องนี้จะไปศาลฎีกาได้ก็ต้องเป็นช่วงก่อนเลือกตั้งแต่การมีเรื่องช่วงหลังเลือกตั้งแล้วหากมีประเด็นนี้ขึ้นมาจะต้องไปศาลรัฐธรรมนูญและหากต้องไปที่ศาลรัฐธรรมนูญ จะนำบรรทัดฐานคำพิพากษาศาลฎีกานั้น ไม่ได้ผูกมัด ศาลรัฐธรรมนูญให้ต้องยึดถือตาม แต่ก็มีอิทธิพลทางความคิดเพราะมีเหตุผลที่หนักแน่นมากถ้าเรื่องนี้ต้องไปศาลรัฐธรรมนูญ ตุลาการศาลรัฐธรรมนูญก็ต้องคำนึงถึงเรื่องนี้ด้วย ส่วนจะวิเคราะห์ออกมาอย่างไรข้อเท็จจริงเป็นประการใดก็ต้องขึ้นอยู่กับพยานหลักฐานทั้งสองฝ่ายจะต้องนำไปพิสูจน์กันในศาล ส่วนตัวไม่สามารถให้ความเห็นได้เพราะไม่มีข้อมูลเพียงพอ

สำหรับกรณีศาลชั้นต้นกาญจนบุรี มีคำสั่ง ตัดสิทธิ์ทางการเมือง นายสุรโชค ทิวากร อดีตว่าที่ผู้สมัคร ส.ส.กาญจนบุรี เขต 2 พรรคไทยภักดี ถือหุ้นสื่ออสมท.แค่ 1 หุ้น 20 ปีนั้น นายจรัญ กล่าวว่าตนยังไม่ได้เห็นแต่ถ้าเป็นศาลอื่นนั้น น้ำหนักคำพิพากษายังอ่อนกว่าศาลฎีกา ก็เห็นด้วยว่าควรจะต้องคำนึงถึงและนำเข้ามาประกอบการวินิจฉัยเรื่องนี้ แต่เรื่องนี้คนที่วินิจฉัยน่าจะเป็นศาลรัฐธรรมนูญ เพราะมาตรา 100 ของรัฐธรรมนูญปัจจุบัน บัญญัติไว้ว่าความเป็นสมาชิกภาพส.ส. เริ่มขึ้นตั้งแต่วันเลือกตั้งคือวันที่ 14 พฤษภาคม 2566 ดังนั้นถ้าผลคะแนนออกมาแล้วผู้ได้รับชัยชนะเลือกตั้ง ถือว่าเป็นส.ส. แล้วตั้งแต่ 14 พฤษภาคม ส่วนที่กกต.จะประกาศรับรองหรือให้ใบแดง ใบดำ ใบเหลืองนั้น ข้อนี้เป็นเรื่องคุณลักษณะต้องห้ามเกี่ยวกับการทุจริต หรือมีส่วนรู้เห็นเป็นใจสนับสนุนให้มีการทุจริตการเลือกตั้งเท่านั้น แต่กรณีนายพิธาไม่ใช่เรื่องการทุจริตและเมื่อดูข้อกฎหมายมาตรา 100 ชัดเจนตรงกับรัฐธรรมนูญในอดีต ว่าความเป็นสถานะของส.ส.ที่มาจากการเลือกตั้งเริ่มต้นจากวันเลือกตั้งทั่วไปแล้ว ไม่ใช่เริ่มต้นจากวันที่กกต.ประกาศรับรอง แม้ว่าในวงการคือยังเรียกว่า ว่าที่ส.ส. แต่ตามกฎหมายคือเป็นส.ส.แล้ว เว้นแต่ว่าจะถูกใบแดงสอยร่วงลงมาโดยกกต. ก่อนประกาศผลใช้อำนาจตามรัฐธรรมนูญ ต้องมีการเสนอให้ศาลรัฐธรรมนูญพิจารณาตามมาตรา 82 วรรคหนึ่ง ประกอบมาตรา 101 หากสมาชิกสภา 1 ใน 10 เข้าชื่อร้องให้ตรวจสอบคุณสมบัติลักษณะต้องห้าม ประธานสภาฯก็ต้องส่งเรื่องมาให้ศาลรัฐธรรมนูญวินิจฉัยตามมาตรา 82 วรรคหนึ่ง ถ้าเพื่อนส.ส.ไม่เสนอ แต่กกต. ตรวจพบ สามารถยื่นคำร้องให้ศาลรัฐธรรมนูญวินิจฉัย ตามมาตรา 82 วรรคสามและวรรคสี่ได้

**ทั้งนี้หากศาลรัฐธรรมนูญรับคำร้องแล้ว ผู้นั้นก็ต้องหยุดปฏิบัติหน้าที่ส.ส. และในวันการเปิดประชุมสภาเพื่อเลือกนายกรัฐมนตรี หากหากนายพิธาหยุดปฎิบัติหน้าที่ ก็ไม่สามารถเข้าประชุมสภาได้ ซึ่งไม่ใช่เรื่องใหญ่เรื่องใหญ่ที่สุดของปัญหานี้อยู่ที่ว่ามีข้อเท็จจริงอะไรที่ชี้ให้เห็นว่าผู้สมัครส.ส.ท่านนี้เป็นผู้ถือหุ้นสื่อจริง เหมือนจะมีข้อโต้แย้งว่าเป็นสื่อของรัฐหรือซื้อของเอกชนเรื่องนี้ไม่ใช่ประเด็นที่เป็นบรรทัดฐานไว้ว่าจะสื่อไหนก็ยังคงอยู่ในขอบเขตลักษณะต้องห้ามนี้ และยังมีเป็นปัญหาข้อเท็จจริงอีกว่า บริษัทที่ส.ส.คนดังกล่าวถือหุ้นอยู่นั้นเลิกกิจการ หรือยังประกอบกิจการนี้อยู่หรือไม่ ก็เป็นอีกเรื่องหนึ่งซึ่งเป็นปัญหาข้อเท็จจริงไม่ใช่ปัญหาข้อกฎหมายซึ่งก็ไม่รู้ว่าข้อเท็จจริงที่แท้จริงเป็นอย่างไรอยู่ที่พยานหลักฐานของแต่ละฝ่ายจะนำเสนอต่อศาลอยู่ที่พยานหลักฐานของใครน่าเชื่อถือและหนักแน่นกว่าซึ่งเป็นข้อเท็จจริงไม่ใช่ข้อกฎหมาย ซึ่งศาลก็จะวินิจฉัยไปตามน้ำหนักของพยานหลักฐานและคุณภาพของพยานหลักฐาน นี่คือข้อเท็จจริงไม่ใช่ข้อกฎหมาย