เปิดประวัติ “เรือไททานิค” กับเหตุโศกนาฏกรรมที่โลกไม่มีวันลืม

กำเนิด “เรือไททานิค”

• เป็นเรือของบริษัท White Star Line ซึ่งทำธุรกิจเกี่ยวกับเรือเดินสมุทร โดยโครงการนี้ทำขึ้นเพื่อสร้างเรือสำราญขนาดใหญ่กว่าและดีกว่าบริษัท Cunard คู่แข่งในธุรกิจเรือเดินสมุทร ทำให้เรือ ไททานิค ในขณะนั้นเป็นเรือเดินสมุทรที่ใหญ่ที่สุด และหรูหรามากที่สุด
• และด้วยความหรูหราที่เกิดจากการสร้างสรรค์ด้วยเทคโนโลยีทางวิศวกรรมที่ดีที่สุดและทันสมัยที่สุดของยุค ประกอบกับขนาดของเรือที่สามารถบรรทุกผู้โดยสาร 2,223 คน จึงได้รับการขนานนามว่า เรือที่ไม่มีวันจม

• ส่วนการตกแต่งภายในเรือ ประดับประดาไปด้วยศิลปะและสถาปัตยกรรมสไตล์ Luxury พร้อมสิ่งอำนวยความสะดวกครบครัน ทั้งสระว่ายน้ำ สนามสควอช ยิม และเลาจน์ ที่ได้รับแรงบรรดาลใจมาจากพระราชวังแวร์ซายส์
• ผู้โดยสารบนเรือมีบรรดาบุคคลที่ร่ำรวยที่สุดในโลก เช่นเดียวกับผู้อพยพกว่าพันคนจากบริเตนใหญ่และไอร์แลนด์ สแกนดิเนเวีย เป็นต้น
• เรือไททานิค มีเริ่มออกจากท่าเรือในวันที่ 11 เมษายน ค.ศ.1912 จากเมือง Southampton ประเทศอังกฤษ สู่มหานครนิวยอร์ก ประเทศสหรัฐอเมริกา ด้วยระยะทางกว่า 600 กิโลเมตร โดยจะผ่านน่านน้ำของฝรั่งเศส และไอร์แลนด์

สัญญาณเตือนก่อนเกิดเหตุโศกนาฏกรรม

• ก่อน “เรือไททานิค” จะออกเดินทาง เกิดเหตุไฟไหม้บริเวณส่วนเก็บถ่านหินที่ บล็อก 5 และ 6 และไฟยังไหม้ต่อเนื่องตลอดการเดินทาง ความเสียหายนั้นส่งผลให้ผนังกั้นนํ้าชั้นที่ 4 ก่อนถึงห้องเครื่อง
• ส่วนที่เก็บถ่านหินนั้นร้อนมาก อุณหภูมิไม่ตํ่ากว่า 1,500 ฟาเรนไฮต์ จนผนังกั้นนํ้าร้อนจนแดง และตัวเหล็กของผนังกั้นนํ้านั้นบิด งอ ลดการทนทานนํ้าไปกว่า 75% จนเพลิงสงบลงในวันที่ 4 ของการเดินทาง (14 เมษายน ค.ศ.1912)

• เมื่อเดินทางถึงเกาะ Newfoundland เรือหลายลำส่งสัญญาณเตือนว่ามีภูเขาน้ำแข็งขนาดใหญ่บริเวณนั้น แต่กัปตันเรือเอ็ดเดินหน้าเวิร์ด สมิธ ไม่ฟัง กลับสั่งเดินหน้าเต็มกำลัง
• เนื่องจาก ต้นหนของเรือ ผู้ทำหน้าที่แจ้งเตือนทิศและทางอันตรายไม่มีรายงานกลับมาที่ห้องบัญชาการ ประกอบกับความเชื่อมั่นว่าภูเขาน้ำแข็งไม่สามารถทำอันตรายเรือขนาดใหญ่อย่างไททานิคได้

การตัดสินใจที่ผิดพลาด นำมาซึ่งเหตุโศกนาฏกรรมสะเทือนหน้าประวัติศาสตร์

• ด้วยปัญหาทางด้านทัศนวิสัยในคืนเดือนมืด ทำให้ต้นหนมองเห็นภูเขาขนาดใหญ่ข้างหน้า จนกระทั่งเวลา 23.40 น. ต้นหนของเรือสังเกตเห็นภูเขาน้ำแข็งขนาดใหญ่ จึงรีบส่งสัญญาณไปที่ห้องบัญชาการทันที
• แต่ทุกอย่างก็สายเกินไป แม้รองกัปตันเรือจะพยายามหักพังงาเรือเต็มกำลัง เพราะขนาดของเรือและความเร็วก่อนหน้า ทำให้ไม่สามารถหักเลี่ยวเรือได้ทัน
• ประกอบกับผนังกั้นน้ำชั้น 4 ที่ได้รับความเสียหายจากเหตุไฟไหม้ห้องเก็บถ่านก่อนหน้านี้ ทำให้น้ำทะลักเข้ามาในตัวเรืออย่างรวดเร็ว
• กัปตันเรือสั่งอพยพผู้โดยสารทันที แต่ปัญหาที่เกิดขึ้นคือ จำนวนเรือชูชีพมีน้อยเกินไป สามารถรับคนได้ประมาณครึ่งหนึ่งของผู้โดยสารและลูกเรือทั้งหมด