สุดรันทด 2 ย่าหลาน ใช้ชีวิตอยู่ด้วยความยากลำบาก อดมื้อกินมื้อ อาศัยอยู่ในบ้านหลังคารั่ว พื้นบ้านเป็นดิน วอนผู้ใจบุญช่วยเหลือ

โดยมีนางสาวปาณิสรา บุญเดช เป็นอาจารย์ที่ปรึกษา และได้เล่าให้ผู้สื่อข่าวฟังว่าโดยทางโรงเรียนมีระบบช่วยเหลือนักเรียน ให้คณะครูลงเยี่ยมบ้านนักเรียนโดยให้ไปทุกหลัง และบ้านของเด็กหญิงเอ เป็นหลังสุดท้าย พบว่าสภาพของบ้านไม่ปลอดภัย บ้านก็ล็อกไปได้ ต้องนอนอยู่หน้าบ้าน ส่วนเด็กหญิงเอ ก็ไม่มีรถไปโรงเรียนซึ่งระยะทางจากบ้านไปถึงโรงเรียนฯ ประมาณ 3 กิโลเมตร ต้องอาศัยติดรถกับเพื่อนรุ่นพี่ ที่ขับผ่านหน้าบ้าน บางวันเพื่อนรุ่นพี่ไปก่อน ก็จะต้องขาดเรียนไป 1 วัน แต่ก็จะโทรศัพท์ไปลากับตนเองว่าวันนี้หนูไม่ได้มาเรียนนะคะ ส่วนเรื่องการเรียนก็เรียนใช้ได้ และตั้งใจเรียนเป็นอย่างดี หลังจากที่ลงพื้นที่ตรวจสอบแล้วได้แจ้งให้กับผู้บังคับบัญชาทราบ

หลังจากการตรวจสอบของผู้สื่อข่าวพบว่า บ้านเป็นบ้านชั้นเดียวมีสังกะสีล้อมรอบ และฝาบ้านบางช่วงนำผ้าพลาสติกแผ่นป้ายโฆษณามากั้นไว้ พอได้บังแดดบังฝน ส่วนห้องน้ำและห้องอาบน้ำใช้พลาสติกมากั้น พื้นในบ้านเป็นพื้นดินเวลานอนต้องมานอนที่หน้าบ้าน

สอบถามนางบุญแต่ง โตมาชา อายุ 63 ปี ผู้เป็นย่าได้เล่าให้ผู้สื่อข่าวฟังว่า ตนเองมีบุตรชายซึ่งเป็นบิดาของเด็กหญิงเอ และได้หย่าร้างกับภรรยา ทิ้งเด็กหญิงเอ ไว้ให้ตนเองเลี้ยงตั้งแต่เล็กๆ โดยบุตรชายได้ไปทำงาน และมีครอบครัวใหม่อยู่ที่จังหวัดอุบลราชธานี โดยจะส่งเงินมาช่วยเหลือบ้าง เดือนละ 300 บาทถึง 500 บาท แต่บางเดือนก็ไม่ส่ง เพราะว่าก็ไม่มีเหมือนกัน ส่วนตนเองมีรายได้จากเบี้ยยังชีพเดือนละ 600 บาท ส่วนอาชีพก็คือรับจ้างทั่วไป แต่เนื่องจากอายุมากจึงไม่ค่อยมีใครจ้าง ถ้าวันไหนไม่มีงาน ก็จะไปหาเก็บผักตามลำคลอง หรือหาปลากลับมาไว้ที่บ้าน ปรุงอาหารไว้รอหลานกลับมากิน โดยตนเองจะให้หลานวันละ 50 บาท เพื่อซื้อข้าวเที่ยงกินที่โรงเรียนฯ แต่หลานเด็กหญิงเอ จะใช้แค่วันละ 25 บาท ซื้อข้าว 1 จาน และประหยัดเก็บเงินที่เหลือไว้กินวันต่อไป ซึ่งบางวันตนเองก็ไม่มีคนจ้างไปทำงาน ก็ไม่มีเงินให้หลานไปโรงเรียน