“ดร.ศาสดา” กางข้อกม.อธิบายหลักโหวตนายกฯ ชี้ส่งชื่อซ้ำทำได้ แต่ไม่ใช่วิธีดันทุรัง

ล่าสุดในเฟซบุ๊ก ดร.ศาสดา วิริยานุพงศ์ Sartsada Wiriyanupong ได้โพสต์ข้อความถึงประเด็นการเลือกนายกฯ ระบุว่า การเสนอชื่อบุคคลซึ่งไม่ได้รับความเห็นชอบจากรัฐสภา ให้ได้รับการแต่งตั้งเป็นนายกรัฐมนตรีอีกวาระหนึ่งนั้นสามารถกระทำได้ตามนัยของรัฐธรรมนูญแห่งราชอาณาจักรไทย

โดยเหตุสองประการ ดังนี้ ประการที่หนึ่ง บุคคลที่จะได้แต่งตั้งเป็นนายกรัฐมนตรีจะต้องเป็นผู้ได้รับความเห็นชอบจากรัฐสภา หรือสภาผู้แทนราษฎรตามแต่กรณี โดยเป็นการเสนอชื่อของสมาชิกสภาผู้แทนราษฎรตามเงื่อนไขและกฎเกณฑ์ที่รัฐธรรมนูญกำหนด ซึ่งเป็นบทบัญญัติเฉพาะของรัฐธรรมนูญ อันแตกต่างจากการเสนอญัตติโดยทั่วไป จึงไม่สามารถนำข้อบังคับการประชุมสภาในเรื่องการเสนอญัตติมาใช้กับกรณีการเสนอชื่อเพื่อให้ความเห็นชอบบุคคลซึ่งสมควรได้รับการแต่งตั้งเป็นนายกรัฐมนตรีได้

ประการที่สอง ในระบบรัฐสภา นายกรัฐมนตรีจะต้องได้รับความไว้วางใจจากสภาผู้แทนราษฎรหรือรัฐสภาตามแต่กรณี ดังนั้นหากมีการเสนอชื่อบุคคลเพื่อขอความเห็นชอบให้ได้รับการแต่งตั้งเป็นนายกรัฐมนตรี สภาจึงมีหน้าที่ต้องพิจารณาการเสนอชื่อดังกล่าว และไม่มีบทบัญญัติใดของรัฐธรรมนูญที่กำหนดห้ามเสนอชื่อบุคคลที่ไม่ได้รับความเห็นชอบ ให้ได้รับการเห็นชอบอีกวาระหนึ่ง แต่ในการพิจารณา สภาจะเห็นชอบหรือไม่เห็นชอบก็ย่อมได้ ทั้งนี้ ในการเสนอชื่อนั้นจะต้องไม่ใช่การเสนอชื่อในระหว่างที่ความเป็นรัฐมนตรีของนายกรัฐมนตรียังไม่สิ้นสุดลง (มาตรา 170)

อย่างไรก็ตาม การเสนอชื่อบุคคลเดิมให้ได้รับการแต่งตั้งเป็นนายกรัฐมนตรีถึงแม้จะกระทำได้ เนื่องจากไม่ได้มีบทบัญญัติของรัฐธรรมนูญห้ามไว้ก็ตาม แต่ควรอยู่ในพื้นฐาน คือ บุคคคลนั้นสามารถรวบรวมเสียงในสภาได้มากพอที่จะได้รับความเห็นชอบจากสภา จึงได้มีการเสนอชื่อบุคคลเดิมอีกครั้ง แต่ไม่ใช่การเสนอชื่อบุคคลเดิมซ้ำทั้งที่ไม่สามารถรวบรวมเสียงสนับสนุนในสภาได้ ซึ่งการกระทำดังกล่าว อาจจะเป็นการบิดเบือนการใช้สิทธิแบบหนึ่ง หากมีการเสมอชื่อบุคคลเดิมไปเรื่อยๆ ทั้งที่ไม่มีความเป็นไปได้ที่บุคคลนั้นจะได้เสียงมากพอที่จะได้รับความเห็นชอบจากสภา

เปรียบเทียบกับการอุทธรณ์ในปัญหาข้อเท็จจริง โดยที่ข้อเท็จจริงเป็นเช่นเดิมไม่เปลี่ยนแปลง แล้วผู้อุทธรณ์จะอุทธรณ์ด้วยเหตุผลประการใด ถ้าศาลให้อุทธรณ์ได้ ศาลก็ต้องเสียเวลาในการพิจารณา เสียทั้งเวลา เสียทั้งงบประมาณ แทนที่ศาลจะได้ไปพิจารณาคดีอื่น กลับต้องมาเสียเวลากับคดีเดิม แต่เหตุการณ์นี้ ปกติในทางศาลจะไม่เกิดขึ้น เพราะมีกฎหมายกำหนดหลักเกณฑ์และเงื่อนไขในการอุทธรณ์ไว้ชัดเจน