29 สิงหาคม 2566 น.ส.ธนลภย์ หรือหยก เยาวชนนักเคลื่อนไหวทางการเมือง อายุ 15 ปี โพสต์ข้อความผ่านเฟซบุ๊ก ระบุว่าเรามีเรื่องอยากเล่าให้สังคมได้รับรู้ เกี่ยวกับสิ่งที่เกิดขึ้นกับเราในโรงเรียนเตรียมอุดมศึกษาพัฒนาการ
ถ้าใครตามข่าวจะจำได้ว่าโรงเรียนเคยไปร่วมประชุมที่กระทรวง พม. (โดยไม่มีเรา) และถ้าใครจำได้ผอ.โรงเรียนของเราเคยไปร้องสว.ขอให้คุ้มครองนักเรียนคนอื่นจากเรา มีการให้ข่าวกับสังคมไทยด้วยว่าเราทำให้เพื่อนนักเรียนวิตก หวาดกลัว เรียนไม่ได้
ตอนประชุมเสร็จที่พม. เรายังจำได้ดีนายจุติ ไกรฤกษ์ รัฐมนตรีว่าการกระทรวงการพัฒนาสังคมและความมั่นคงของมนุษย์ (พม.) แถลงข่าวหลังการประชุม พูดคำว่า “คุณครูห่วงใยเด็กมาก รักเหมือนลูกของตัวเอง และเราเชื่อว่าหากมีความรักความเข้าใจ สถานการณ์ก็จะคลี่คลาย เราจึงได้อาสาเป็นสื่อกลางเพื่อรับฟังทุกฝ่าย ไม่เข้าข้างฝ่ายใดฝ่ายหนึ่ง จะไม่พิพากษา และจะหาทางออกให้ดีที่สุด”
ในวันนี้ เราจะขอกล่าวโดยสรุปว่า มาจนถึงวันนี้เป็นที่สรุปได้แล้วว่าตั้งแต่ศาลส่งเราเข้าคุกเพราะมาตรา 112 โรงเรียนเตรียมอุดมศึกษาพัฒนาการไม่เคยช่วยเหลืออะไรเราและโรงเรียนไม่เคยอยากให้เราเป็นนักเรียนในโรงเรียนนี้ แต่โรงเรียนไม่ยอมรับที่จะพูดออกมาตรงๆ มีแต่อ้างว่าเราผิดเราทำไม่ถูกและผลักไสเราด้วยการกระทำและงดการกระทำหลายอย่าง
1. เรายืนยันว่าเราจ่ายค่าเทอมแล้ว เรามีสิทธิเรียน โรงเรียนไม่เคยมีหนังสือแจ้งเรา ไม่เคยเรียกเราไปคุยหาทางออก โรงเรียนมีแต่ไปคุยกับคนนอกและให้ข่าวกับคนนอก ส่วนในส่วนของเราโรงเรียนก็ปล่อยให้เข้าเรียนเข้าสอบเหมือนทำลืมๆ ซุกฝุ่นขยะอยู่ใต้พรม มีบ้างที่ครูมาพูดหรือมีบุคลากรกระแนะกระแหน แต่ท้ายที่สุดคือให้เราเรียนและสอบ ไม่เคยแจ้งอะไรต่อเรา
2. นอกจากป่าวประกาศกับสังคมแล้วว่าเราไม่ใช่นักเรียน โรงเรียนไม่เคยแจ้งอะไรเราเราไม่เคยได้กระดาษซักแผ่น เรายังไปเรียน ไปสอบ หลังสอบเราปิดเทอม 10 ตุลาคม เปิดเทอมอีกที 30 ตุลาคม และในวันที่ 31 วันสุดท้ายของเดือนนี้ เราจะต้องไปค่ายจีนของสาขาศิลป์จีน ปรากฎว่าครูไม่ให้เราไปค่ายเพราะบอกว่า มีการจ่ายเงินค่าเทอมคืนเรามาแล้ว และไม่มีเงินมาจ่ายค่าค่ายค่าอุปกรณ์ค่ายต่างๆให้เรา เราจะไม่ได้ไป นอกจากนั้นเมื่อเราขอผลสอบเมื่ออาทิตย์ที่แล้ว วันนี้ครูได้แจ้งเราว่าเราจะไม่มีผลสอบ ฝ่ายวิชาการจะไม่ออกให้ และที่ผ่านมาเป็นการทำเพื่อรอส่งเราไป “ที่อื่น” เท่านั้น