“แพ้ขนสัตว์” เปิด 6 ความเชื่อผิด ๆ ที่คนรักสัตว์ควรรู้

1. มีแค่ขนสัตว์เลี้ยง (โดยเฉพาะขนแมว)ที่ กระตุ้นอาการแพ้

• คำตอบ : ไม่จริง ขนของสัตว์เลี้ยงทำให้เกิดอาการแพ้ เนื่องจาก มีน้ำลายหรือโปรตีนจากสัตว์เลี้ยงอื่น ๆ
• อาการแพ้สัตว์เลี้ยงจริง ๆ แล้วเกิดจากโปรตีนของสัตว์เลี้ยงที่มีอยู่ในสะเก็ดผิวหนังขนาดเล็กที่มองด้วยตาเปล่าไม่เห็น น้ำลายและปัสสาวะ สิ่งขับถ่ายของสัตว์เลี้ยง
• ระบบภูมิคุ้มกันที่ทำงานไวกว่าปกติของผู้เป็นโรคภูมิแพ้จะโจมตีสารที่ไม่เป็นอันตรายเหล่านี้ส่งผลให้เกิดอาการแพ้ต่าง ๆ
• สัตว์ที่มีขนมากกว่ามีแนวโน้มที่จะเป็นพาหะของสารก่อภูมิแพ้อื่น ๆ เช่น
  • สะเก็ดผิวหนังสัตว์ (รังแค)
  • ฝุ่นละอองขนาดเล็กที่สามารถติดไปกับขนสัตว์เลี้ยง
• ตามข้อมูลของ American Lung Association (ALA) หากเลี้ยงเลี้ยง ไม่ใช่แค่กำจัดขนของสัตว์เลี้ยงอย่างระมัดระวังเท่านั้น แต่ต้องทำความสะอาดฝุ่นในบ้านอย่างระมัดระวังอีกด้วย เพราะ อนุภาคเหล่านี้สามารถกระตุ้นภูมิแพ้ให้กำเริบได้

2. สัมผัสสัตว์เลี้ยงเป็นประจำ ร่างกายจะปรับตัวทำให้ไม่เกิดอาการแพ้

• คำตอบ : ไม่จริงทั้งหมด หากมีอาการ “แพ้ขนสัตว์” เลี้ยง ไม่ว่าจะเป็นเด็กหรือผู้ใหญ่อาการแพ้มักจะไม่ดีขึ้นหากสัมผัสหรือได้รับสารกระตุ้นเพิ่มเติม ในความเป็นจริงอาจแย่ลง ตามที่สมาคมภูมิคุ้มกันวิทยาคลินิกและโรคภูมิแพ้แห่งออสตราเลเชียนระบุไว้

• อย่างไรก็ตาม มีการศึกษาที่ยืนยันว่าการสัมผัสกับแมวสุนัขและสัตว์อื่น ๆ ในวัยเด็กอาจลดความเสี่ยงต่อการเกิดอาการแพ้ในภายหลังได้ ในการศึกษาเด็ก 8,000 คน นักวิจัยพบว่า เด็ก ๆ ที่สัมผัสกับแมวอย่างต่อเนื่องตั้งแต่อายุ 1 ขวบมีโอกาสน้อยกว่าคนอื่น ๆ ถึง 67% ที่จะเป็นโรคภูมิแพ้

3. หากเลี้ยงสุนัข / แมว / ฯลฯ บางสายพันธุ์ จะไม่มีปัญหาเรื่องภูมิแพ้

• คำตอบ : ไม่จริง แมวหรือสุนัขทุกสายพันธุ์สร้างสะเก็ดผิวหนังซึ่งเป็นสาเหตุของภูมิแพ้
• อย่างไรก็ตาม เชื่อกันว่าสุนัขบางสายพันธุ์จะเหมาะกับผู้ที่เป็นโรคภูมิแพ้มากกว่าสายพันธุ์อื่น ๆ
• โดยทั่วไปแล้วสายพันธุ์ที่ดีที่สุด คือ สายพันธุ์ที่ผลัดขนน้อยที่สุดและ / หรืออาบน้ำบ่อยที่สุด
• นอกจากนี้ สุนัขขนาดเล็กยังผลิตน้ำลายได้น้อยกว่าสุนัขตัวใหญ่ American Kennel Club แนะนำสายพันธุ์ที่มีสะเก็ดผิวหนังน้อยที่สุดสำหรับผู้ที่เป็นโรคภูมิแพ้ เช่น
  • พุดเดิ้ล
  • เทอร์เรียชเนาเซอร์
  • บีชงฟรีเซ และอื่น ๆ