ภายหลังจากที่ น.ส.เนติพร เสน่ห์สังคม หรือ “บุ้ง ทะลุวัง” อดข้าวอดน้ำประท้วงศาลเป็นวันที่ 11 เพื่อเรียกร้องให้มีการปฏิรูปกระบวนการยุติธรรม และอ้างว่าเป็นการประจานผู้พิพากษาที่ตัดสินคดีของตัวเอง
ข่าวที่น่าสนใจ
ล่าสุด ศูนย์ทนายความเพื่อสิทธิมนุษยชน โพสต์ข้อความระบุว่า “อดอาหารและน้ำวันที่ 11 เจ้าหน้าที่แจ้งบุ้ง มีภาวะตับอักเสบ กระเพาะปัสสาวะอักเสบ แต่ปฏิเสธไม่ทานยาฆ่าเชื้อ อ่อนแรงมากจนลุกเดินเองไม่ได้แล้ว ล่าสุดถูกส่งไปโรงพยาบาลราชทัณฑ์แล้ว โดยเจ้าหน้าที่แจ้งว่า หลังทนายความเข้าเยี่ยมบุ้งในช่วงเช้าวันนี้เสร็จสิ้น บุ้งก็ถูกพาตัวไปโรงพยาบาลทันที ทั้งนี้ บุ้งอดอาหารน้ำ มาตั้งแต่เย็นวันที่ 27 มกราคม ที่ผ่านมา โดยมีข้อเรียกร้อง 2 ข้อคือ ปฏิรูปกระบวนการยุติธรม และต้องไม่มีประชาชนถูกคุมขังเพราะเห็นต่างทางการเมืองอีก การถูกคุมขังครั้งนี้ของบุ้ง เกิดจากการถูกกล่าวหาในคดีละเมิดอำนาจศาล ซึ่งต่อมาศาลอาญากรุงเทพใต้ ให้จำคุกบุ้งเป็นเวลา 1 เดือน
หลังโพสต์นี้ถูกเผยแพร่ออกไป มีชาวเน็ตเข้ามาคอมเมนต์กันเป็นจำนวนมาก ซึ่งก็นึกว่าจะมีคนเข้ามาให้กำลังใจบุ้ง แต่กลายเป็นตรงกันข้าม เพราะแต่ละคนเข้ามาคอมเมนต์กันอย่างไม่อ่อนโยนเลยทีเดียว
ด้าน ทราย กุณฑิกา นุตจรัส ทนายความของบุ้ง ได้โพสต์ข้อความซัพพอร์ตกลุ่ม 3 นิ้วว่า ในวันที่ชีวิตคนๆหนึ่งใกล้ดับสูญ และเราอาจจะไม่มีทางพูดให้เค้าเปลี่ยนใจได้ ทรายขอพูดเรื่องที่อัดอั้นในใจมานานมาก ซึ่งในคราวนี้จะขอพูดทีเดียวให้จบ เพราะถ้าพูดไปภายหลังที่เขาตายคงไม่มีประโยชน์แล้ว เด็กสมัยนี้ หลายๆ คนเค้าออกมาต่อสู้ด้วยความจริงใจ เค้าไม่มีเบื้องหน้าเบื้องหลัง ดังนั้นถ้าคุณไม่เห็นด้วยในวิธีการ อย่างน้อยบางทีคุณต้องหัดให้เกียรติกัน คุณเรียกร้องให้เด็กให้เกียรติคุณ แต่คุณไม่คิดจะให้เกียรติ จะรับฟังเด็กก่อน อันนี้ ความคิดคุณมีปัญหา บางทีเราแก่กว่า ก็ถ้าเด็กมันร้อน เราก็หัดใช้เหตุผล ความเมตตา ความรัก คุยกับเขา คนพวกนี้ไม่ใช่คนไม่มีเหตุผล หลายครั้งเมื่อเราอธิบายไป เขาเข้าใจและพร้อมรับฟังความคิดเห็น บางที อาจเป็นพวกคุณมากกว่าที่ไม่ฟังความคิดเห็น
สังคมโทษเด็ก มากกว่าโทษตัวเอง เรื่องหยก หลังจากที่มีกระแสตีกลับ ไม่เคยมีใครออกมาตั้งคำถามเลยว่า โรงเรียนมันทำอะไรอยู่ และตอนจบของเรื่องนี้ โรงเรียนจะต้องรับผิดชอบอะไรหรือไม่ ตอนที่กระแสตีกลับ ไม่ว่าจะเรื่องหยก บุ้ง ตะวัน แบม เราทุกคนต่างหวาดกลัว ใครที่รู้สึกเป็นกำลังใจให้เด็ก เราไม่กล้าออกตัว เราไม่ยืนหยัด เรากลัวการออกหน้าแทนเด็ก แล้ว “ขี้” จะมาตกที่เรา
เราปล่อยพวกเค้าเคว้งคว้าง พยายามหาทางออกในประเทศเฮงซวยนี้อย่างโดดเดี่ยว ระหว่างนั้นเราก็ถกเถียงกันว่า ลดอายุเด็กที่จะต้องถูกลงโทษดีหรือไม่ เด็กเลวคนไหนเป็นสัตว์ เด็กดีคนไหนเป็นคน เด็กคนไหนถูกยิงทิ้ง จะดีกับประเทศไทยมากกว่า เราลืมไปว่าที่เป็นสัตว์มากกว่าเด็ก บางที คือตัวเราเอง เราหลงลืมไปว่า ความรู้สึกอันบริสุทธิ์ของการออกไปสู้เฉยๆ เพราะไม่อยากเห็นความเหลื่อมล้ำมันคืออะไร เราลืมอ่านคอมเมนต์ ตกลงเด็กหยาบ รุนแรง หรือสังคมไทยเต็มไปด้วยสัตว์ที่จิตใจสามานย์ หรือถ้าเราอ่านคอมเม้นต์ เราก็คิดว่า การบอกว่า ดี ตายไปเลย เป็นความเห็นที่ถูกแล้ว เราลืมไปจริงๆ ว่า ตกลงเวลามีปัญหา สังคมที่เราเห็นอยู่ทนโท่ เราควรจะด่าต้นตอ หรือด่าคนที่สู้เพื่อจะเปลี่ยนมัน
มันน่าอายเวลาเราพยายามพูดถึงความพอเหมาะ พอดี มารยาทอันเรียบร้อย ประเทศแบบนี้การยื่นหนังสือ ฟ้องศาลปกครอง ร้องประชาชน คลานเข่า เคยมีอะไรสำเร็จบ้าง
วันนี้ทรายไม่แปลกใจ พูดหลายครั้ง ย้ำแล้วย้ำอีก พวกเด็กเค้าไม่เหลืออะไรสู้แล้ว เค้าจึงเลือกใช้ร่างกาย เค้าไม่ใช่คนแรก และไม่มีวันเป็นคนสุดท้าย เป็นเรื่องน่ากลัว ถ้าเราเป็นผู้ใหญ่ ที่อยากสร้างสังคมที่ดีให้เด็ก พวกเราที่เป็นผู้ใหญ่ต้องคิดให้ดี ว่าเราจะเอาสังคมแบบไหน และเมื่อเราตายไปแล้ว เราจะทิ้งสังคมแบบไหนให้ลูกของเรา
เราต้องตระหนักว่า เด็ก 11,12,13,14,15,16,17 หลายครั้งสิ่งที่เค้าทำ ที่เราบอก ‘นี่ไม่ใช่มนุษย์แล้ว’ ที่เราบอก ‘สมควรโดนยิงทิ้ง โดนโทษประหาร’ เค้าเป็นผลผลิตของสังคมที่เราสร้างขึ้น เราคือผู้ผลิต เราไม่สามารถปัดความรับผิดชอบได้ และสุดท้าย พวกเราผู้ใหญ่ ที่ชอบบอกเด็กๆ ว่า ทำทางนี้ไม่เวิร์ค และบอกให้เด็กทำตามทางที่พวกเราเชื่อ เราสบายใจ ถ้าสู้อย่างพวกคุณแล้วชนะ เด็กมันก็ไม่เกิดขึ้นมาเจอสังคมเฮงซวยแบบนี้หรอก
ข่าวที่เกี่ยวข้อง
