เปิดมุมมอง “ปกรณ์ นิลประพันธ์” การกำหนดนโยบายสาธารณะ (Public policy)

อย่างการปรับปรุงหรือขยายถนนหนทาง ข้อดีชัดเจนคือการคมนาคมจะสะดวกขึ้น แต่แทบไม่มีการให้ความสนใจกับผู้ได้รับผลกระทบจากการปรับปรุงหรือขยายถนนหนทางนั้น เช่น การยกถนนให้สูงขึ้นกว่าเดิมเพื่อมิให้น้ำท่วมถนน ก็จะทำให้ถนนสูงกว่าบ้านเรือนที่ปลูกสร้างริมถนนนั้นมาแต่เดิม ที่ดินข้างทางจะกลายเป็นแอ่งรับน้ำ บ้านชั้นเดียวอาจอยู่ต่ำกว่าถนน บ้านสองชั้นอาจอยู่ได้เพียงชั้นเดียว และถนนกลายเป็นอุปสรรคต่อการไหลของน้ำตามปกติ เกิดปัญหาน้ำท่วมขังบ้านเรือนดั้งเดิม แต่เจ้าของที่ดินพวกนี้จะไม่ได้รับการเยียวยา เพียงเพราะว่าไม่ได้อยู่ในแนวเขตก่อสร้างโดยตรง เพราะกฎหมายไม่ได้ไปถึงผู้ได้รับผลกระทบโดยอ้อมเหล่านี้ ทั้งยังมีความคิดอีกด้วยว่าที่ดินเหล่านี้ได้ส้มหล่น (wind fall) จากการที่ราคาที่ดินสูงขึ้นเนื่องมาจากการปรับปรุงหรือขยายถนนนั้น อันเป็นการคิดเองฝ่ายเดียว ซึ่งถ้าคิดแบบนี้ การปรับปรุงหรือขยายถนนจะไม่แตกต่างจากการบังคับขายที่ดินทางอ้อมเลย

ถ้านำหลักเรื่อง RIA และ public consultation รมทั้งการคิดแบบองค์รวม มาใช้ในการเสนอหรือกำหนดนโยบายสาธารณะด้วยก็จะทำให้ นโยบายสาธารณะนั้นเป็นที่ยอมรับและป้องกัน แก้ไข หรือเยียวยาผลกระทบต่าง ๆ ที่อาจเกิดขึ้นได้อย่างเหมาะสม และมีความยั่งยืน