เตรียมรับ “Golden Boy” ประติมากรรมสำริด กลับคืนสู่ไทย 21 พ.ค.นี้

“Golden Boy” คือ ใคร? สำคัญอย่างไร ?
“Golden Boy” ประติมากรรมสำริด รูปพระศิวะ ศิลปะสมัยลพบุรี หรือศิลปะเขมรในประเทศไทย อายุราวพุทธศตวรรษที่ 16 หรือประมาณ 1,000 ปีที่ผ่านมา สันนิษฐานว่าถูกลักลอบขุดค้นจากโบราณสถานปราสาทบ้านยางหรือปราสาทบ้านยางโป่งสะเดา ตำบลตาจง อำเภอละหานทราย จังหวัดบุรีรัมย์ และมีการลักลอบซื้อขายออกไปโดยผิดกฎหมายในปี พ.ศ. 2518

รูปแบบประติมากรรมเป็นบุคคลสวมเครื่องทรงแบบชนชั้นสูง มีขนาดความสูง 129 เซนติเมตร ใช้เทคนิคการสร้างแบบพิเศษด้วยการหล่อด้วยสำริดและกะไหล่ทอง มีความงดงามจนได้รับการขนานนามว่า “Golden Boy”

“Golden Boy” เป็นหลักฐานแสดงถึงความเจริญของแผ่นดินไทยในอดีต ผ่านความงดงามของฝีมือช่าง และเทคโนโลยีชั้นสูงในการหล่อโลหะของคนโบราณ เป็นของหายาก และเป็นที่ยอมรับว่าเป็นโบราณวัตถุชิ้นเยี่ยมที่มคุณค่าในระดับโลก

เว็บไซต์ของ The MET บรรยายถึงประติมากรรม “Golden Boy” ว่า “พระศิวะประทับยืน (?)” หรือ Standing Shiva (?) โดยสันนิษฐานว่าอาจเป็นรูปปั้น “พระศิวะในแบบมานุษยรูปนิยม” ซึ่งไม่พบในศิลปะเขมร ซึ่งไม่ตรงกับหลักประติมานวิทยา (Iconography) ใดๆ จึงมีอีกข้อสันนิษฐานว่า อาจไม่ใช่เทพเจ้าแต่เป็นบุคคล และอาจเป็นรูปฉลองพระองค์ “พระเจ้าชัยวรมันที่ 6” กษัตริย์แห่งศรียโสธรปุระ ผู้ครองอาณาจักรพระนคร และเป็นผู้สถาปนาราชวงศ์ “มหิธรปุระ” ซึ่งครองราชย์อยู่นานถึง 27 ปี (พ.ศ.1623-1650)

ส่วนรูปปั้น สตรีนั่งชันเข่าพนมมือ สันนิษฐานว่าเป็นสตรีชั้นสูงในราชสำนัก อายุราวพุทธศตวรรษที่ 16 หรือประมาณ 900-1,000 ปีมาแล้ว มีความสูง 43 ซม. หล่อด้วยสำริด เป็นหลักฐานสำคัญที่แสดงว่า บริเวณภาคตะวันออกเฉียงเหนือของประเทศไทย เป็นแหล่งผลิตงานศิลปกรรมสำริดที่มีคุณภาพในช่วงเวลาดังกล่าว