ความสุขอยู่ที่ไหน แม่รถถัง "ซ้อเอ๋ จิตรเมืองนนท์" เปิดใจย้อนอดีตกว่าจะมาเป็น เจ้าของค่าย โปรโมเตอร์มวยแถวหน้าเมืองไทย
ข่าวที่น่าสนใจ
Q : ซ้อเอ๋ ตอนนี้เป็นเจ้าของ ค่ายมวยจิตรเมืองนนท์ เป็นโปรโมเตอร์สนามมวยลุมพินี เป็นโปรโมเตอร์สนามมวยจิตรเมืองนนท์ เป็นผู้จัดการของ รถถัง จิตรเมืองนนท์ เป็นแม่ของรถถังด้วย 3 – 4 สถานสภาพนี้ ชอบแบบไหนมากกว่ากัน?
“ซ้อเอ๋ จิตรเมืองนนท์” A : เอ๋ชอบทุกอย่างค่ะที่มันเกี่ยวกับวงการมวย เพราะว่าเหมือนเราซึมซับมาในด้านนี้ แล้วก็คลุกคลีกับด้านนักมวย โดยเป็นผู้หญิง แล้วเป็นโปรโมเตอร์ มันดูเท่ มันดูเพอร์เฟค
Q : โปรโมเตอร์มวยต้องทำอะไรบ้าง?
A : โปรโมเตอร์มวยต้องทำอะไรบ้าง ก็ต้องคัดกรองนักมวยที่มีอนาคตเรามองแวว เด่น ๆ ดัง ๆ แล้วเรามาประกบคู่ ฟีทเจอริ่ง เพื่อจะขึ้นไปชกแล้วมันดูสนุก ถูกใจแฟนหมัดมวยอะไรอย่างนี้ น้ำหนักเดียวกัน สถิติใกล้เคียงกัน ความสามารถใกล้กัน ถ้าเอานักมวยที่เก่งน้อยกับเก่งมากขึ้นไปมันก็ขาด มันไม่สนุก เขาก็เตะอยู่ฝ่ายเดียว
Q : ใครจะมาเป็นได้มั้ย?
A : เอ๋ว่ามันไม่ได้ใครจะมาเป็นก็ได้นะ มันต้องมีพรสวรรค์และพรแสวง ประสบการณ์ ความสามารถ แล้วก็ความรู้เรื่องมวยเป็นที่หนึ่งเลย ถึงจะทำได้
Q : ปกติแล้วเนี่ย เราเป็นผู้หญิงนะ ตั้งแต่เด็ก ๆ โตขึ้นมาเนี่ย มารู้ว่า ตัวเองชอบมวยเนี่ย ตอนไหน?
A : ตอนประมาณ ป.6 ไปนั่งที่บ้านไม่มีใครชอบมวยเลย มีคุณปู่คนเดียว คุณปู่ดูมวยช่อง 7 แล้วเราไม่รู้หรอกว่านั่นคือมวย แต่ว่าขึ้นไปหาปู่ ปู่ชอบหาของอร่อยให้กิน แล้วปู่เชียร์แบบ ตัวเอียงอ่ะ แล้วเราก็ถามว่าปู่เชียร์อะไร บอกมาดูกับปู่เลย สนุกมากเลย
Q : ดูกับปู่กินขนมไปด้วย แล้วปู่ก็สอนให้ดูมวยด้วย ฉะนั้นเราก็จะซึมซับตั้งแต่เด็ก ๆ?
A : ต่อยผู้ชายเลย มีความซึมซับแบบไปโรงเรียนแล้วเราท้าต่อยผู้ชายเลย แล้วเราไม่รู้หรอกว่านั่นคือการทะเลาะกัน เพราะเราเด็ก
Q : แล้วยังไงต่อ เอาล่ะเรามีพื้นฐาน เราชอบมวยแล้ว พลิกผันยังไงถึงเข้ามาสู่วงการมวย?
A : ก็มาเจอกับแฟนที่ชื่ออ้วนเมืองนนท์ แล้วเขาได้เปิดบ้าน เปิดสถานที่ให้คนมาดู เหมือนคล้าย ๆ ตู้มวยอ่ะค่ะ ให้คนมาดูเยอะ ๆ แล้วก็เลยหลังจากวันนั้น เรามีต้นแบบแล้วว่าเราเคยดูมวยค่ะ ก็ดูกับแฟนทุกวันเลย จำมวยได้
Q : ก็คือดูทางโทรทัศน์ ให้คนมาดูแล้วเราก็เก็บค่าไฟอะไรอย่างนี้ นี่คือจุดเริ่มต้นที่เข้าสู่วงการมวย แล้วยังไงต่อ?
A : เพื่อนรุ่นน้องของพี่อ้วนชวนไป ทุนการศึกษาของเด็ก ฝ่ายละ 100,000 บาท เราไปถือเดิมพัน 20,000 ถือเดิมพัน แพ้ รอบ 2 เขาก็ ชวนไปอีก บอกไฟท์นี้ซ้อมดีมากเลย ปรากฏ แพ้อีก เสียตังค์อีก แล้วพี่สมจิตร แว่นแก้ว ที่เป็นเจ้าของค่ายจิตรเมืองนนท์เนี่ย เป็นเพื่อนกับพี่ อ้วน เขาบอกว่าอยากทำค่ายมานานมากแล้ว อยากมีค่ายเป็นของตัวเอง พี่อ้วนก็แบบ อย่าทำเลย ไม่เคยเห็นใครทำค่ายแล้วรวยเลย
จนวันนั้นเดิมพันแล้วแพ้ ย้อนกลับจากวันที่พี่จิตรชวนทำ แบบฉันพร้อมแล้วเราพร้อมแล้วที่เราจะทำค่าย เพราะว่าไปเล่นมวยคนอื่นแล้วเสีย เราก็ไม่รู้จะไปเอาคืนที่ไหน ทำค่ายเองเรายังเห็นการฟิตซ้อม เรายังเห็นการกิน การอยู่ เรายังเห็นการนอน เราเอาไปซ้อมเอง อะไรเอง นับจากวันนั้นพี่จิตรก็โอเค สร้างค่ายเลย ปี 53 ที่วัดลาดปลาดุก 2553
Q : ก็แสดงว่า เหมือนกับพี่สมจิตรออกทุน แล้วก็ให้พี่อ้วนไปหามวย?
A : ไปหามวย ไปกว้านหามวย ไปซื้อมวยมาช่วยรวมกัน แล้วก็เอานักมวยคนแรกของค่ายนี่แหละ ที่เราเสียเดิมพัน เขายกให้เรามา เพชรสยาม จิตรเมืองนนท์ ก็เลยมาอยู่ค่ายคนแรก แล้วก็มามี เพชรกะรัต ตามมา อยู่ที่เดียวกันในกาฬสินธุ์ มี เพชรสีแพร มี ปีใหม่ มีตามมาเรื่อย ๆ กาฬสินธุ์อย่างเดียวเลย ตอนนั้นเรายังไม่รู้ว่าเราต้องไปหาหลาย ๆ ที่ ยังไม่รู้ รู้แต่ว่าหามวยมาอยู่ในค่ายเยอะ ๆ อย่างเดียว ก็คือค่ายมวย
พอไป ๆ มา ๆ ไปเดิมพันเค้าแล้วเราไม่รู้อ่ะว่า เราไม่มีประสบการณ์ค่ะ เราก็ไม่รู้ว่าภูธรน่ะเค้าเล่นกันแบบไหน เค้าท้าเดิมพันเรา เค้าบอกว่าถ้าไม่มีเดิมพัน ไม่มีการพันมือ เราก็เดิมพันปุ๊ป เค้าไม่ดูมวยเลย เอาตรงข้ามต่อ ๆ ๆ แล้วเค้าก็ชูมือเลย เหมือนโกงอ่ะ แล้วก็โดนแบบนี้บ่อย ๆ ๆ ๆ มากจนพี่อ้วนไปมาคุยกับพี่จิตร อยากเป็นโปรโมเตอร์เอง อยาก ประกบคู่เอง เราโดนเขารังแกมาเยอะแล้ว จนแบบอิ่มตัวแล้วอ่ะ ก็เลยมีคนชักชวนให้ไปเป็นโปรโมเตอร์ที่ราชดำเนิน
Q : เวลาพี่อ้วนไปดูมวยเพื่อดึงมาที่ค่ายเนี่ย ซ้อเอ๋ไปด้วยมั้ย?
A : ไปค่ะ ไปตลอด ก็ตอนที่แฟนเอ๋เสีย วงการมวยแบบพูด คำเดียวกันหมดเลยว่า จิตรเมืองนนท์น่ะ ก็ต้องแบบยุบอ่ะ เพราะว่าไม่มีใครสานต่อได้ เพราะทุกคนไม่รู้เลยว่าเอ๋อยู่เบื้องหลังทุกอย่าง เอ๋ไม่เคยบอกใครว่าเอ๋เป็น จนวันนึงแฟนเอ๋เสีย เอ๋ก็เข้าไปหาพี่จิตรที่บ้าน วันที่ 4 มีนาคม 2561
Q : ตอนนั้นที่เราขึ้นมาดูทั้งหมดเลยเนี่ย เราเป็นโปรโมเตอร์ด้วยมั้ย หรือยัง?
“ซ้อเอ๋ จิตรเมืองนนท์” A : ยังค่ะ คือเอ๋เข้าไปขอพี่จิตรทำต่อ พี่จิตรยังขำเลย เอ๋กลัวคนอื่นจะมาทำลายมวยเอ๋ เอ๋ดูแล มันละเอียดอ่อนนะคะ การทำมวยอ่ะ พอเราหาคู่ชกได้แล้ว เราต้องดูแลอาหารการกิน ดูแลเรื่องน้ำหนัก ดูแลการฟิตซ้อม ดูแลเขาไม่ให้เขาแบบทำตัวแบบเกเร ไม่อยู่นอกลู่นอกทาง ทำยังไงให้เขาแบบ นักมวยทุกคนน่ะเหมือนมันเป็นปีที่เอ๋แบบ มันดวงขึ้นมากอ่ะ นักมวยเอ๋ขึ้นเวที 50 คน แพ้ไม่ถึง 10 คน ช่วงในปีนั้นที่พี่อ้วนเสีย เซียนมวยทุกคนเล่นตรงข้ามมวยเอ๋หมดเลย เพราะเค้าคิดว่านักมวยต้องขาดขวัญกำลังใจ แต่เขาไม่รู้เรื่องว่า เอ๋ พี่อ้วน นักมวยเนี่ยมันกินนอนอยู่ด้วยกัน เหมือนลูก ๆ แท้ ๆ เนี่ย เหมือนพ่อเสียยิ่งมีความพยายามเข้าไปใหญ่เลย อยากให้แม่อยู่ด้วย
เอ๋เคยพูดกับเขาว่า เอ๋ทำไม่ได้หรอก เอ๋ทำแทนพ่อไม่ได้หรอก เขาบอกแม่ทำได้ พวกหนูจะช่วย รถถังเนี่ยยืนกับเอ๋เนี่ย ตอนนั้นได้ค่าตัว 60,000 บาท เหยียบรถมาจากชัยภูมิเลยวันที่พี่อ้วนจะลงหลุมอ่ะค่ะ เค้ากอดเอ๋ เค้าบอกว่า แม่ แม่ไม่ต้องร้อง เอ๋บอกจะไม่ร้องไงรถถัง แม่ยังไม่รู้จะทำอะไรต่อไปเลย ลูกก็เยอะ เอ๋กับพี่อ้วนดูแลเป็นร้อย แล้วพี่อ้วนเสีย เหลือเอ๋คนเดียวละ แล้วนักมวยอีกเป็น 50 กว่าชีวิต ลูกน้องอีกเป็น 100 อย่างนี้ เอ๋รู้สึกว่า เอ๋ทำไม่ได้อ่ะ มันเกินความสามารถเอ๋ รถถังบอกแม่ หนูจะชกมวยเลี้ยงแม่เอง เอ๋ก็หันไปบอกมัน เอ๋บอกว่า มึงจะมาชกมวยเลี้ยงแม่ได้ยังไงถัง ครอบครัวเอ็ง ลูกเอ็ง เมียเอ็ง เอ็งยังเอาตัวไม่รอดเลย ทุกวันนี้เอ็งยังเบิกเงินแม่ใช้อยู่เลย
เอ๋ยังไม่อยากเชื่อนะ ไม่ว่าเอ๋จะให้สัมภาษณ์ที่ไหน เอ๋พูดคำนี้หมด แล้วเขาก็ทำได้ หลังจากวันนั้นไม่ถึง 1 ปีค่ะ รถถังชนะ 14 ไฟท์ติด จนมีโปรโมเตอร์ญี่ปุ่นมาติดต่อไปชกกับเทนชิน หลังจากที่เราแพ้เทนชินกลับมา ดังทะลุประเทศทะลุโลกเลย มันเลยกลายเป็นให้ วัน แชมเปียนชิพ อยากได้ตัวรถถังไป เอ๋ก็ได้จากตรงนั้นล่ะค่ะมาจุนเจือค่าย โดยที่ทำให้พี่จิตรรู้ว่า เอ๋ทำได้นะ เอ๋ทำได้อ่ะ เอ๋สามารถเลี้ยงนักมวยได้อ่ะ เอ๋สามารถเลี้ยงค่ายได้อ่ะ โดยที่ภายใน ปีเดียวอ่ะ เอ๋ทำได้ เอ๋ทำให้นักมวยไปต่อยเมืองนอก ได้ค่าตัวหลักล้านน่ะ สมัยก่อนหลักล้านเยอะมาก เยอะมาก ๆ ค่ะ
Q : ล่าสุดตอนนี้ อย่างรถถังนี่ค่าตัวเท่าไหร่?
A : 10 ล้านบาทค่ะ 1 รายการ 3 ยก 10 ล้านบาท
Q : ความสุขของคนที่เป็นเจ้าของค่ายมวย อยู่ในวงการมวย ทำมวยแบบซ้อเอ๋เนี่ยนะ ความสุขอยู่ที่อะไร?
A : การชูมือ เห็นมวยชนะแล้วมันสุขใจอ่ะค่ะ มันมีความสุข มันรู้สึกเราประสบความสำเร็จนะ เหมือนเราจบปริญญาค่ะ พี่เข้าใจป่ะคะ นักมวยแต่ละคนกว่าจะได้ขึ้นเวทีเนี่ย ซ้อมไม่ต่ำกว่า 30 วัน 30 วันตื่นตี 4 วิ่ง เตะเป้า 5 ยกตอนเช้า เตะกระสอบ 2 ชม. นอน ตื่นมาซ้อมตอนเที่ยง ร้อนมากพี่ เรานั่งอย่างงี้ยังร้อนเลยนะ ร้อนมาก แล้วก็ต้องลุ้น อย่าให้เจ็บ อย่าให้ป่วย ให้เป็นไข้ กว่าจะครบ 30 วัน น้ำหนักจะทำได้มั้ย พอขึ้นเวที มันจะชนะเขามั้ย พอชูมือปุ๊บ โอ้ ฉันจบปริญญาแล้ว
“นั่นคือ พอชูมือนักมวย ชนะ หมายถึงเราชนะด้วย มีความสุข สุขใจ รู้สึกสิ่งที่เหนื่อยมาทั้งเดือนเนี่ย เรามันเท่มากเลย”
ข่าวที่เกี่ยวข้อง
